جغد، این پرنده اسرارآمیز (تصویری)
بیشتر جغدها شب‌رو هستند. اغلب جغدها در شب فعال می‌کنند و گونه های کمی (مانند جغد کوتوله) در صبح زود و یا هنگام غروب فعالیت می‌کند در حالی که برخی (مانند جغد نقب و جغد کوتاه گوش) در طول روز فعال هستند. چشم‌های جغد به چشمخانه چسبیده و در حدقه ثابت است. این بدان معناست که باید برای دنبال کردن یک مسیر تمام سر خود را بچرخانند. بر خلاف افسانه رایج، جغد نمی‌تواند سر خود را به طور کامل به عقب برگرداند. جغد می‌تواند سر خود را تا ۱۳۵ درجه در هر دو جهت بچرخاند، یعنی مجموعا ۲۷۰ درجه میدان دید دارد.
جُغد (بوف، بوم) نام پرنده‌ای شکاری است از راسته بوف‌سانان ، که دارای قدرت شنوایی و بینایی بسیار بالاییست.[۶] جغدها در همه قاره‌ها به استثناء جنوبگان مشاهده شده‌اند. جغد پرنده سودمندی است زیرا خوراکش انواع موش است و در شکاف‌های تنه درختان و آشیانه‌های متروک زاغان لانه می‌گذارد. جغدها معمولاً شب‌رو و پگاه‌رو هستند یعنی هنگام پگاه و شفق از لانه بیرون آمده و شکار می‌کنند.
در این پست تصاویری به غایت زیبا از جغدی کوچ و یک و نیم ساله آورده ایم…
در نگاه اول، بیشترین چیزی که در جغد توجه را جلب می کند چشمان درشت و معمولا رنگی آنها است که بر خلاف سایر پرندگان که چشمهایشان در ۲ طرف سر واقع شده این چشمها در جغد کنار هم و جلوی صورت قرار گرفته است. شاید همین چشمها و صورتی که تصویری از چهره انسان را تداعی می کند دلیلی باشد برای اینکه در فرهنگهای مختلف جغد را موجودی عاقل و خردمند فرض می کنند. کنار هم قرار گرفتن چشمها در جلوی صورت توانایی دید سه بعدی همانند بینایی انسان را به جغد می دهد به این معنی که آنها قادرند صحنه مقابل خود را در سه محور طول، عرض و ارتفاع ببینند و به این ترتیب در تخمین فاصله تا سوژه مورد نظرشان موفق عمل کنند.
نیروی شنوایی جغدها خیلی قوی است، منقار رو به پایین آنها نیز برای این است که در دریافت صدا کمترین مانع را ایجاد کند. در بیشتر گونه‌های شب‌بیدار جغد، یکی از گوش‌ها کمی بالاتر از گوش دیگر قرار گرفته تا صداها را در حالت حرکات عمودی طعمه نیز دریافت و دنبال کند. جغدها با این قدرت شنوایی خود می‌توانند جهت حرکت طعمه را با دقت بالایی تشخیص دهند. برخی از جغدها دارای چنان قدرت شنوایی هستند که می‌توانند یک طعمه را در تاریکی مطلق تشخیص دهند.
در جهان حدود ۲۲۰ گونه جغد (این تعداد تقریبی است و ممکن است در منابع گوناگون اختلاف وجود داشته باشد) شناسایی شده که در دو خانواده جغدیان Strigidae Family– Typical owls و جغدهای انبار Tytonidae Family – Barn Owls طبقه بندی شده اند. این پرندگان به غیر از قاره جنوبگان و چند جزیره دورافتاده در تمام قاره های جهان پراکنش دارند. کوچکترین جغدی که شناسایی شده جغد کوتوله Micrathene Whitney – Elf Owl با قدی حدود ۱۳ تا ۱۵ سانتی متر و بزرگترین آنها شاه بوف bubo/Bubu – Eurasian Eagle Owl با قدی برابر ۷۵ سانتی متر است. جغدها در اکثر زیستگاه های جهان یافت می شوند: از جنگلهای استوایی، مردابها، استپ و تندرا تا مناطق کوهستانی، جنگلی، ساحلی و بیابانی.
در ایران ۱۲ گونه جغد وجود دارد که می توان گفت گونه های مختلف در سر تا سر کشورمان پراکندگی دارند:
