شبیه سازی دینامیک مولکولی
سیستمهای بیولوژیک اغلب سیستمهایی با تعداد ذرات زیاد و پیچیده هستند. همین پیچیدگی امکان کاهش درجات آزادی[۱] به چند پارامتر محدود را غیرممکن میکند. دمای مطلوب برای چنین سیستمهایی نزدیک به K300 است. بنابراین اثرات آنتروپیک[۲] نیز به طور مشخص در ترمودینامیک چنین سیستمهایی دخیل هستند. برای در نظرگرفتن تمام این موارد، باید به دنبال روشی بود تا بتواند تمام درجات آزادی را لحاظ کرده و توانایی توضیح کامل سیستم را داشته باشد. در پنجاه سال اخیر با کمک بیولوژی ساختاری، محققان توانستند مدلهای اتمی بسیاری از مولکولهایی که برای حیات الزامی هستند، شامل پروتئینها، نوکلئیک و ریبونوکلئیک اسیدها را تعیین کنند. ساختارهای مولکولی تعیین شده بوسیله روش کریستالوگرافی و دیگر تکنیکهای مورد استفاده همچون NMR به طور گسترده مورد استفاده محققان حوزه های مختلف قرار گرفته است. اما در واقعیت، این ساختارهای مولکولی برخلاف آنچه در کریستالوگرافی بدست می آید کاملا انعطافپذیر هستند و دینامیک مولکولی آنها برای عملکردشان حیاتی است. برای مثال پروتئینها در طول عمرشان تغییرات کانفورماسیونی مختلفی را تجربه میکنند. از فولدینک ساختارهای دوم، سوم و چهارم گرفته تا تغییرات کانفورماسیونی که منجر به عملکردهای متفاوت یک پروتئین در فرایندهای کاتالیتکی میشود. در اکثر موارد تنها با در نظرگرفتن دینامیک این فرایندها درک بهتری از عملکرد یک زیست مولکول امکانپذیر میشود. تکنیکهای تجربی که امکان بررسی دینامیک زیست مولکولها را فراهم میکنند محدود به تجزیه زمانی هستند و اغلب اطلاعاتی در مورد میانگین ساختاری در طول یک بازه زمانی را به جای اطلاعات ساختاری مجزا ارائه میدهند. یک روش جایگزین برای مشاهده تجربی استفاده از قوانین فیزیکی برای محاسبه ویژگیهای دینامیکی زیست مولکولها میباشد
روش استاندارد برای محاسبه دینامیک ماکرومولکولها، شبیه سازی دینامیکی با لحاظ کردن تمام اتمها است که در آن سیستم بیولوژیک مورد نظر در قالب زمانی براساس مکانیک کلاسیک نمایش داده میشود. نمایش سیستم در هر لحظه نیازمند مشخص بودن پارامترهای موقعیت، سرعت و نیروی بین ذرات تشکیل دهنده سیستم است.
فرضهای به کارگرفته شده در شبیه سازی محددیتهایی را به این روش تحمیل میکند که در محاسبات کوآنتوم مکانیک با آنها مواجه نخواهیم شد. به طور مشخص اگر برای توصیف یک پیوند از پتانسیل هارمونیک استفاده شود، امکان شکستن پیوند در جریان شبیه سازی وجود ندارد. همینطور هیچ پیوند جدیدی نیز تشکیل نخواهد شد. بنابراین واکنشهای شیمیایی را نمیتوان با استفاده از رویکرد میدان نیرو بررسی کرد.
[۱] Degrees of freedom
[۲] Entropic effect
[۳] Flexible
با سلام خدمت شما
ممنون از سایت خوب و مطالب جالبتون
من یه سوالی از نویسنده این مقاله دارم میخواستم بدونم آیا روشی برای شبیه سازی برهمکنش نانوذرات و پروتئین های مختلف وجود داره و آیا نرم افزاری هست که این کار رو انجام بده یا نه
ممنون میشم اگه پاسخ بنده رو بدین