بویان اسلات (Boyan Slat)، یک مبتکر ۲۰ ساله هلندی و دانشجوی مهندسی هوافضای دانشگاه صنعتی دلفت است که طرحی نوین در پاکسازی آب اقیانوس ها از ضایعات پلاستیکی ارائه داده است و شگفت آنکه این ایده در سال آینده از نظر عملی نیز محقق می گردد.  انتظار می‌رود پیاده‌سازی سیستم پاکسازی اقیانوس این مبتکر خلاق در سه‌ ماهه‌ی دوم سال ۲۰۱۶ در آب‌های میان ژاپن و کره‌ی جنوبی آغاز شود. این سیستم، بزرگ‌ترین ساختار شناوری خواهد بود که تا به حال بر روی اقیانوس‌ها پیاده‌سازی شده است. نحوه‌ی عمل این سیستم بدین صورت است که از حلقه‌های شناور زیاد برای جمع‌آوری تکه‌ها و قطعات پلاستیکی شناور در اقیانوس‌ها استفاده شود. جریان‌های دریایی به کشیدن شده ضایعات پلاستیکی به درون حلقه‌های این سیستم کمک می‌کنند. این سیستم در سواحل جزیره‌ی تسوشیما (Tsushima) در تنگه‌ی کره اجرا خواهد شد. طبق گزارش‌ها سالانه حدود یک مترمکعب آلودگی به ازای هر نفر در تسوشیما تولید می‌شود و این مشکل دولت ژاپن را در پی یافتن راه‌حل‌هایی واداشت.

آلودگی پلاستیکی در اقیانوس‌ها بالغ بر ۷۰ میلیون تن است و این موضوع سالانه میلیون‌ها دلار هزینه به دنبال دارد، صدها هزار حیوانات آبی را از بین می‌برد، به گسترش جلبک‌ها و دیگر گونه‌های تهاجی کمک کرده و به عنوان وسیله حمل‌ونقل برای دیگر آلاینده‌ها از قبیل PCB و DDT عمل می‌کند.

این خطوط لوله شناور ۲،۰۰۰ متری ، در سال ۲۰۱۶ وقتی که مستقر گردد به طولانی ترین ساختار شناور در جهان تبدیل خواهد شد.

این مرحله اول در طرح بویان سالت ۲۰ ساله جهت خلاص شدن از شر ضایعات پلاستیکی شناور سطح اقیانوس می باشد. مفهوم پاکسازی اقیانوسی اسلات از ایستگاه‌های پردازش آب دریا که به بسترهای دریا متصل شده‌اند، برای جمع‌آوری اتلافات پلاستیکی به هنگام حرکت‌کردن اقیانوس در اطراف آن به دلیل وجود حلقه‌ها استفاده می‌کند. این ایستگاه‌ها دارای تیرهای بزرگ و نه تور هستند و طوری طراحی شده‌اند که به آبزیان و دیگر آیتم‌های با تراکم‌های مناسب، امکان عبور از زیر آن‌ها را می‌دهد، اما پلاستیک‌ها به دام می‌افتند. مفهوم ارائه‌شده باید به مرحله تایید برسد، اما در تئوری، توسعه‌دهندگان معتقدند موثر خواهد بود.

این طرح شامل هدف قرار دادن جریانهای اقیانوسی چرخشی پر از زباله و جداسازی زباله از آنها می باشد

هدف او این است که در نهایت یک آرایه شناور  ۱۰۰ کیلومتری بسازد که می تواند در محدوده زمانی ده ساله بیش از ۷۰،۳۲۰،۰۰۰kg زباله های پلاستیکی را جمع آوری کند.

اسلات تخمین می زند که این روش  به ازای هر کیلوگرم تقریبا ۴.۵۳ یورو (۵.۰۴ دلار آمریکا) هزینهدر بر دارد  که فقط ۳٪ از هزینه های سایر روش های بالقوه پاک کردن است. چون پلت‌فرم‌ها ساکن هستند و از جریان‌ها برای به دام‌انداختن اتلافات استفاده می‌کنند، این پروژه از لحاظ انرژی بسیار کارآمد است و پلت‌فرم‌ها نیز به دلیل مهار انرژی خورشیدی یا جریان‌ها خودکفا خواهند بود. این کارایی به همراه فروش پلاستیک‌های جمع‌آوری‌شده می‌تواند مفهوم جدید را نه تنها از لحاظ اقتصادی به صرفه، بلکه حتی آن را منفعت‌بخش نیز کند. مطابق تخمین‌های کنونی، به دلیل کارایی بی‌سابقه این طرح، منفعت‌های بازیافت به طور قابل‌توجهی از هزینه‌های اجرای این پروژه فراتر خواهد رفت.

اسلات و تیمش بر روی امکان عملکرد مفهوم خود کار می‌کنند، اما در صورت عملی‌شدن آن، ایده مزبور پتانسیل رهاکردن اقیانوس‌ها از هفت میلیارد و ۲۵۰ میلیون کیلوگرم پلاستیک را ظرف فقط پنج سال دارد. با این حال، چون جریان‌های سطحی به طور قابل‌توجهی توسط باد به حرکت در می‌آیند، در این میان، درجه متغیربودن وجود دارد.