تاریخچه جالب علامت های & (امپرسند) و @ (ات)

در انگلیسی به علامت «&» امپرسند (Ampersand) می گویند. امپرسند به جای And، یا همان «و» به کار می رود. امروزه علامت & عمدتن در خلاصه نویسی و علایم تجاری استفاده می شود؛ اما چیزی که کمتر کسی می داند این است که این علامت زمانی جز حروف الفبای انگلیسی بوده و کاربرد گسترده یی داشته. امروزه متخصصان زبان انگلیسی استفاده از علامت & را فقط برای موارد خاصی پیشنهاد می کنند. اگر می خواهید بیشتر راجع به معنا، تاریخچه، و کاربرد امپرسند در انگلیسی بدانید این مقاله را حتمن تا انتها بخوانید.

معنای علامت & (امپرسند)

علامت & ریشه در زبان لاتین دارد. نویسنده های عصر امپراطوری روم برای اینکه سریع تر بنویسند حروف لاتین را به هم می چسباندند (یا به تعبیری شکسته نویسی می کردند). در زبان لاتین کلمه ی ربط «و» می شود «et». کلمه ی et همچنان در زبان های رمانس (از ریشه لاتین) از جمله فرانسوی به معنای «و» است. حتا همچنان در انگلیسی هم از عبارت های «et cetera» یا «.etc» به معنای «و غیره»، و «et al» به معنای «و دیگران» استفاده می شود. وقتی نویسندگان رومی شکسته نویسی می کردند دو حرف e و t را به هم می چسباندند که در نتیجه علامتی شبیه به علامت امروزی & به وجود می آمد. به عبارت دیگر علامت & حالت شکسته و تغییر شکل یافته ی کلمه ی et به معنای «و» در زبان لاتین است.

در تصویر ذیل می توانید سیر تبدیل et به & و تغییر شکل یافتن آن در طول زمان را ببینید:

امروزه طراحان فونت آن قدر در مورد شکل امپرسند خلاقیت به خرج می دهند که دیگر غیر ممکن است تشخیص بدهیم علامت & زمانی دو حرف et بوده!

تاریخچه امپرسند (علامت &)

حال که معنای علامت & را می دانیم، و فهمیدیم که چطور به وجود آمده، احتمالن برایتان سوال است که چطور نام «امپرسند» (Ampersand) را به خود گرفته. برای این منظور باید برگردیم به قرن ۱۹ ام، زمانی که علامت & 27 امین حرف از الفبای انگلیسی (و برخی دیگر زبان های اروپایی) بوده.

در قرن ۱۹ ام، وقتی دانش آموزان تمرین هجی کلمات می کردند، وقتی به حروف A I O که به تنهایی و به طور مجزا یک کلمه هم به حساب می آمدند می رسیدند، جهت تاکید روی این مسئلهT از عبارت لاتین «per se» استفده می کردند. Per se یک عبارت لاتین به معنای «به خودی خود» یا «به تنهایی» (به انگلیسی: By itself) است، که همچنان به در انگلیسی کاربرد دارد. دانش آموزان مثلن وقتی می خواستند عبارت «I am» را صرف کنند می گفتند:

I per se, A, M

حال اگر یادتان باشد گفتیم که علامت & 27 امین حرف از الفبای انگلیسی بود، و بعد از حرف Z نوشته می شد. بنابراین وقتی دانش آموزان می خواستند حروف الفبا را با آواز یا به صورت آهنگین بخوانند، چند حرف آخر الفبا را این طور می خواندند:

X, Y, Z, and per se &

به این ترتیب عبارت « and per se &»  که تلفظ می شد «اند پر سی اند»، در اثر کثرت استفاده تبدیل شد به «Ampersand» (یا امپرسند)! این نام از آن زمان تا به حال به عنوان نام علامت & به کار می رود.

کاربرد علامت & (َAmpersand)

بدیهی است در زمانی که علامت & ابداع شد، آن را برای استفاده در همه ی متون به کار می بردند. حتا تا قرن ۱۹ ام که این علامت جز حروف الفبای انگلیسی بود، وجهه یی رسمی داشت و در همه ی انواع متون به کار می رفت. اما استفاده از علامت & در قرن ۲۰ ام رفته رفته کاهش یافت، تا جایی که امروزه استفاده از این علامت برای تقریبن همه ی انواع متون نامناسب قلمداد می شود.

بدیهی است که در متون غیر رسمی و دوستانه، و گفت و گو های اینترنتی، استفاده از علامت امپرسند هیچ اشکالی ندارد _شاید به دلیل پر کاربرد بودن این علامت در دنیای مجازی باشد که آن را بالای کلید ۷ در همه ی کیبورد ها قرار می دهند. اما متخصصان زبان انگلیسی استفاده از & را در همه ی متون رسمی و دانشگاهی، نامه ها، و غیره نامناسب می دانند. آن ها پیشنهاد می کنند که به جای علامت &، حالت کامل آن یعنی «And» را بنویسیم.

از مواردی که استفاده از امپرسند در آن مجاز است، علایم اختصاری است. برخی شرکت ها از & در حروف اختصاری نامشان استفاده می کنند؛ نظیر:

H&M / AT&T / D&G

مورد مجاز دیگر در عناوین روزنامه ها، کتاب ها، فیلم ها و دیگر مواردی است که مشکل کمبود فضا وجود دارد؛ نظیر:

Beyond Good & Evil / Written by Sina Ghasemi & Mohammad Ali Hashemi

---

تاریخچه و معنی علامت @

@ (تلفظ: اَت) یکی از نویسه‌های یونیکد و همچنین نویسه شماره ۶۴ از اَسکی است.

این نویسه در زبان فارسی تنها به عنوان نشانه‌ای در پست الکترونیکی برای جدایی میان نام کاربر و دامنه به کار می‌رود، ولی در برخی زبان‌های اروپایی معنا کاربردهای دیگری هم دارد؛ برای نمونه در اسپانیایی و پرتغالی @ یکی از واحدهای وزن (به نام آروبا، در حدود ۱۶ کیلوگرم) است. برخلاف پنداشت بیشتر مردم که تاریخچهٔ پیدایش آن را محدود به استفادهٔ عمومی از اینترنت می‌دانند، حدود ۱۵۰ سال قدمت داشته به طوری که تجّار کره‌ای در صورت‌حساب‌نویسی کالای خود به جای عبارت ech “at یعنی از قرار هر کیلو» از آن استفاده می‌کردند.

نشانه @ را در پست الکترونیکی به‌طور رسمی اِشترودل (به معنی خمیر لوله) می‌نامند، ولی به هنگام بازگو کردن یک نشانی ایمیل به آن اَت (at) گفته می‌شود که حرف اضافه‌ای انگلیسی است حدوداً به معنی «در، پهلوی».

البته زبان‌های گوناگون برای این نشانه نامی جدا دارند؛ برای نمونه در زبان ایتالیایی به آن chiocciola می‌گویند که معنی آن «خانه حلزون» است یا در زبان هلندی این نشانه apenstaartje نام دارد به معنی «دم میمون». در زبان فارسی هنوز نامی برای آن در نظر گرفته نشده و این نشانه فعلاً به همان روش انگلیسی اَت تلفظ می‌شود.

اما در کل می‌توان این نشانه را جداکنندهٔ نام کاربر از محل دامنه دانست. در اصطلاحات اینترنت به این نشانه at sign گفته می‌شود که به معنای نشانهٔ at است. در حقیقت ارائه دهندهٔ خدمات ایمیل فرد را مشخص می‌کند. به‌طور مثال user@example.com نشان می‌دهد که نام کاربر (user) از دامنهٔ example.com به عنوان ارائه دهندهٔ خدمات ایمیل استفاده کرده‌است.

کمی امروزی تر درباره @

حدودا ۴۰ سال از زمانی که محققی اولین ایمیل را از یک کامپیوتر به کامپیوتر دیگر ارسال کرد میگذرد و در آن زمان از علامت @ برای مشخص کردن فرستنده و گیرنده ایمیل استفاده شد. تقریبا ماه نوامبر سال ۱۹۷۱ بود که ریموند تاملینسون در مقابل کامپیوتر های عظیم PDP-10 نشسته بود و اولین بار با استفاده از علامتی ویژه و با استفاده از آرپانت پیامی را از یک کامپیوتر به دیگری ارسال کرد. او در آن زمان هیچگاه تصور نمیکرد که در حال انجام چه کار بزرگی است. جالب اینجاست که او حتی به خاطر ندارد که متن اولین ایمیل ارسالی او چه بوده است!

در آن زمان هر فردی میتوانست پشت یک کامپیوتر قرار گیرد و چک کند که کاربر قبلی چه پیامی برای او گذاشته است اما تاملینسون اولین کسی بود که پیامی را از یک کامپیوتر به کامپیوتر دیگری منتقل کرد. او با ترکیب دو برنامه توانست برنامه ای برای ارسال ایمیل بسازد. در آن برنامه باید مشخص میشد که ایمیل برای کدام کاربر و برای کدام کامپیوتر ارسال شود و به همین منظور باید نام کاربر و کامپیوتر را با علامتی از یکدیگر جدا میکردند. در این زمان تاملینسون علامتی را از صفحه کلید انتخاب کرد که هم اکنون به عنوان نماد ایمیل شناخته میشود.

البته خالق اصلی علامت @ تاجری از فلورانس به نام فرانچسکو لاپی در سال ۱۵۳۶ نامه ای به رم فرستاد و در آن نامه نشانی سه کشتی از آمریکای لاتین را عنوان کرده بود و در آن نامه از همین علامت استفاده کرده بود. آنها شاید به جای کلمه ad لاتین که معنی “به” میدهد این نشان را قرار میدادند تا در فضا و زمان صرفه جویی شود. اما بعد از مدتی کم کم این علامت توسط تاجرین اروپایی نیز شناخته و استفاده شد.

به دلیل همین استقبال جهانی بود که در اواخر قرن نوزدهم این علامت در تمامی ماشین های تحریر آمریکایی استفاده شد و هنگامی که کد ASCII در سال ۱۹۶۳ منتشر شد علامت @ هم در میان ۹۵ علامت دیگر به چشم میخورد. در آن زمان به ندرت از این علامت استفاده میشد و محل قرارگیری آن هم بر روی کلید P بود. در سال ۱۹۷۳ اعضای کارگروه مهندسی اینترنت در نشست مربوط به ایمیل تصمیم گرفتند استانداردی برای ایمیل در نظر بگیرند و ایده آقای تاملینسون را انتخاب کردند. از آن به بعد آدرس کاربران به این ترتیب ارائه شد: user@host و پروتکل های کد هم کم کم از سال ۱۹۸۰ شکل گرفتند و پروتکل SMTP نیز که هنوز بکار گرفته میشود بر پایه همان پروتکل ها است.

جالب اینجاست که از سال ۱۹۷۵ پیشبینی هایی برای مشکل ارسال اسپم شد اما اولین ایمیل اسپم در سال ۱۹۷۸ ارسال شد. اکثر ما فکر میکنیم که با بوجود آمدن یاهو بود که ایمیل رایگان این سایت موفق شد ایمیل را در میان تمامی کاربران جهان همه گیر شود اما در واقع در سال ۱۹۹۶ و توسط سایت Hotmail ایمیل همه گیر شد. این روزها میلیون ها و یا شاید میلیاردها ایمیل در طول شبانه روز ارسال میشوند و تعداد تقریبی آن در سال به حدود ۱۰۰ تریلیون میرسد. جالب اینجاست که امروزه تنها از علامت @ در ایمیل استفاده نمیشود و برخی وب سایت ها از این علامت برای مشخص کردن کاربران خود استفاده میکنند.

قدیمی ترین علامت @

قدیمی ترین علامت @ مربوط به یک ترجمه بلغارستانی مربوط به قرن چهاردهم از یک تاریخچه یونانی به کار رفته است. از این علامت بجای a استفاده شده بود، اما مورخان دلیل آن را نمیدانند.

 منابع مورد استفاده:
delinglish.com 
fa.wikipedia.org
www.dotech.ir 
mysteries.facts - Instagram