زندگی در بهشت کوچک قبیله باجائو

زندگی بر پایه ماهیگیری سازمان دهی شده است، اهالی قبیله هیچ دانشی درخصوص خواندن و نوشتن ندارند

صرف نظر از سن، هر کسی جای خود را می یابد و برای گرفتن ماهی  کمک می کند

Bajau، عشایر و کولی های دریا، نه توسط کشورهای همسایه شناخته شده و نه پذیرفته و رسمیت یافته اند، اما یکانتخاب وجود دارد: انتخاب زندگی در بهشت، بهشت کوچک خود

اهالی Bajau سن خود را نمی دانند، آنها تقریبا در مورد مفهوم سن می دانند اما زمان مسئله چندان مهمی برای آنها به شمار نمی آید، آنها تنها در زمان حال زندگی می کنند

زنان در کلبه های خود زایمان می کنند. اکثر اهالی این قبیله، همین جا به دنیا می آیند، زندگی می کنند و همین جا از دنیا می روند

کودکان جوانتر به طور مداوم در قایق هستند، چگونه شیرجه رفتن یا شنا کردن ساد می گیرند، در حالی که آنهایی که به سن حدود ۸ سال رسیده باشند دیگر اکنون مشغول شکارند

به غیر از این، چشمان آنها نیز به اینکه بتوانند به راحتی زیر آب را هم ببینند عادت کرده است. همین قابلیت به آنها اجازه می‌دهد تا ماهی‌هایی که با سرعت در حال شنا کردن هستند را دیده و در یک چشم بر هم زدن شکار کنند. تنها بخشی از بدن آنها که نتوانسته است به این شرایط عادت کند، پرده گوش آنهاست. به همین خاطر پرده گوش بیشتر افراد این قبیله دچار پارگی شده است. به خاطر درد شدیدی که پارگی پرده گوش به همراه دارد، بسیاری از والدین ترجیح می‌دهند در همان ماه‌های اول تولد، پرده گوش فرزندانشان را به طور عمدی پاره کنند. همچنین بسیاری از آنها به خاطر شیرجه زیاد به آب با عمق ۱۰ تا ۲۰ متر جان خود را از دست می‌دهند، فشاری که به بدت آنها وارد می‌شود کم کم ماهیچه‌ها را ضعیف و لاغر کرده و در نهایت باعث پارگی ماهیچه‌ها می‌شود. به همین خاطر است که افراد لاغر از این شیرجه‌ها بهتر می‌توانند جان سالم به در ببرند.

هیچ‌کس به درستی نمی‌داند که این قبیله درواقع از کجا آمده‌اند و چرا در میان آب‌ها زندگی می‌کنند. دو تئوری وجود دارد که آنها را به مالزی و فیلیپین نسبت داده و تئوری دیگری هست که می‌گوید آنها از اندونزی به اینجا کوچ کرده‌اند، اما خود افراد قبیله معتقدند که آنها بازمانده دوران سلطنتی جوهار هستند که در دریا زندگی می‌کرده‌اند. گفته می‌شود که قرن‌ها پیش، این قبیله چادرنشین بوده‌اند و اینکه چطور سر از میان دریا درآورده‌اند موضوعی است که هیچکس پاسخی برای آن ندارد.  زنان قبیله باجائو صورت خود را با خمیری می‌پوشانند که از نوعی برگ، همراه با نشاسته و آب تشکیل شده است. این لایه از پوست آنها در برابر آفتاب سوختگی محافظت می‌کند. افراد قبیله باجائو ماهی شکار کرده و پس از پیمودن مسیری یک ساعته به سمپورنا رفته و آنها را می‌فروشند.

مردم منطقه متاسفانه افراد قبیله باجائو را انسان‌های پست و از نژادی فرومایه می‌دانند و با آنها به تندی برخورد می‌کنند. معمولا ماهی‌های صید شده توسط آنها در فروشگاه‌ها به خوبی فروخته نمی‌شود و آنها حتی هیچ شناسنامه‌ای ندارند. آنها افرادی هستند که هیچ هویتی ندارند. دولت حتی این منطقه کوچک را هم متعلق به آنها نمی‌داند. امروزه کمپانی‌های بزرگ صید ماهی، ماهی‌هایی را که منبع تغذیه مردم این منطقه محسوب می‌شوند را هم صید می‌کند و به همین خاطر حتی ماهی کافی برای خوردن مردم قبیله وجود ندارد.