دانشمند آلمانی به تازگی زیبا ترین خرچنگ جهان تحت عنوان pulcher Cherax.را کشف نموده اند. این گونه بسیار شگفت انگیز بومی اندونزی می باشد و دارای یک پوسته رنگارنگ که به نظر می رسد یک سحابی کیهانی یا غروب گرمسیری است، می باشد. زندگی این گونه بسیار نادر بیشتر توسط صاحبان آکواریوم ها که تنها سود شخصی خ.د را در نظر دارند در خطر می باشد. می طلبد یک برنامه مدون جهت حفظ این گونه شگفت انگیز به عمل آید.

خالی از لطف نیست در این پست مختصری در خصوص سحابی خرچنگ نیز صحبت کنیم. چون این خرچنگ دارای یک پوسته سحابی مانند می باشد. اسناد ثبت شده به وسیله چینیها ٬ژاپنیها و سرخ‌پوستان آمریکا حاکی از آن است که در سال ۱۰۵۴ یک ابرنواختر در کهکشان ما منفجر شده‌است. اکنون می‌دانیم که باقیمانده آن ابرنواختر٬ جسمی است در صورت فلکی گاو که سحابی خرچنگ نامیده می‌شود. این سحابی که در اوایل یک سحابی سیاره‌ای تلقی می‌شد٬ اکنون به منزله یکی از شناخته شده‌ترین بقایای ابرنواختری است. سحابی خرچنگ٬ هم از نظر ویژگیهای مشاهده شده در آن و هم از نظر گستره وسیع تابشهایی که از آن دریافت می‌کنیم و به ما اطلاعات می‌رساند٬ جسم قابل ملاحظه‌ای است. معلوم شده‌است که بیشتر این تابش‌ها به وسیله فرآیند سنکروترون تولید می‌شود.
سحابی خرچنگ ده سال نوری وسعت دارد. دقیقا در مرکز سحابی یک تپ اختر قرار دارد: یک ستاره نوترونی به سنگینی خورشید اما به اندازه یک شهر کوچک. تپ اختر خرچنگ ثانیه‌ای سی بار به دور خود می‌چرخد. کشف شده‌است که سحابی خرچنگ با سرعتی حدود ۱۰۰۰۰ کیلومتر بر ثانیه منبسط می‌شود. انتظار می‌رود که این سحابی ٬درچند هزار سال آینده٬ به تدریج در تمام طول موجها کم فروغتر شده و سرانجام ناپدید گردد. در این میانه سحابی خرچنگ قوی‌ترین منبع تابش امواج رادیویی و پرتوی ایکس در آسمان است که احتمال می‌رود یکی از عوامل صدور بخش بزرگی از پرتوهای کیهانی آسمان همین سحابی باشد.