همه چیز در مورد چای

چای، نوشیدنی لذت بخش و آرامش دهنده ای است و البته ارزان که مصرف آن در سرتاسر جهان مرسوم است. جالب است بدانید که دم کرده ی این گیاه همیشه سبز، پس از آب، پرمصرف ترین نوشیدنی جهان است. هر چند که عده ای از پزشکان سرسختانه با آن مخالف اند و مضرات زیادی از قبیل دفع املاح و ویتامین ها از بدن، ایجاد لکه روی دندان، ضعف استخوان و… را برای آن بر شمرده اند و در طرف مقابل هم پزشکان موافق خودش را دارد و برای اثبات ادعایشان هم فوایدی از قبیل :حفاظت از قلب،  آرامش بخش بودن، ضد افسردگی و ضد خستگی و… را بر می شمرند.

با این همه مردم همه روزه، فارغ از فایده یا ضرر، در بیرون از گود نشسته اند و چای می نوشند و دعوای آنها را تماشا می کنند و از نوشیدن چایشان لذت می برند. 🙂

به گواه تاریخ چینی ها در چای نوشیدن بسیار با سابقه اند. در حقیقت نوشیدن چای حدود ۴۰۰۰ سال پیش در چین آغاز شد. اما فقط حدود ۳۰۰ سال است که اروپاییان موفق به شناخت آن شده اند، و ما نیز از دوره ی قاجا چای نوشیدن را شروع کرده ایم نوشیدنیی که انگلیسی ها سر سفره مان گذاشتند. در اوایل قرن ۱۸ بود که مصرف چای در اروپا و آمریکای شمالی بسیار متداول گشت و در نتیجه تجارت با چین بسیار رونق گرفت.

وقتی که انگلیسی ها به شهر آسام رفتند متوجه رشد بسیار سریع برگ های چای شدند و دریافتند چایی که از برگ های چای هندی تهیه می شود، از طعم و مزه ی بهتری برخوردار است. کم کم باغهای بزرگ چای ابتدا در هند و سپس در سیلان دایر گردید. کشاورزیی راحت و بدون هر نوع آفت. صنعت اصلی سیلان پرورش چای بود که از نظر کمیت بیش از مقدار چایی بود که چین صادر می نمود. پروزش چای در شهرهای جاوه، سوماترا و فورماسا نیز متداول می باشد.

به طور کلی دو نوع برگ چای وجود دارد که یک نوع آن در چین و دیگری در هندوستان و سیلان پرورش می یابد. گیاه چای چینی فقط تا ارتفاع یک متری رشد می کند، در حالیکه ارتفاع گیاه چای هندی به بیش از ۶ متر می رسد. حال این سوال پیش می آید که چگونه از این گیاه چای به دست می آید.

وقتی گیاه چای ۳ ساله می شود برای اولین بار برگهایش را می کنند. البته یادآوری می شود که فقط برگهای کوچک و غنچه ای گیاه را می کنند. اصولا خانمها به چیدن برگ های چای می پردازند. آنها برگ ها را داخل سبدهایی که پشت شان بسته اند می ریزند.

برگ ها در دو نوع سیاه و سبز هستند. به منظور تهیه ی چای سبز برگ های فوق را می فشارند و خشک می کنند و سپس بطور مناسبی بسته بندی می نمایند. به منظور تهیه ی چای سیاه، برگ های فوق را در غلتک هایی می فشارند و له می کنند و سپس به منظور تخریب انها را به مدت دو روز در ظرف های سربازی قرار می دهند.

عمل تخمیر باعث تغییر رنگ و بوی چای می شود. بعد از اینکه برگ ها را گرم کرده یک بار دیگر آنها را در غلتک گذاشته و می فشارند. سپس به منظور خشک نمودن آنها را در اتاق های بسیار گرمی می گذازند و تکه های خورد نشده ی برگ های چای را از پودر آن جدا می کنند. این نوع چای به طور جداگانه  بسته بندی شده و سپس برای فروش راهی بازار می شود.

به طور عمده چای در هندوستان-سیلان-برمه-چین-ایران و پاره ای از کشورهای واقع در جنوب شرقی آسیا پرورش می یابد. انگلستان بیشترین مقدار چای دنیا را مصرف می کند(حتی این انگلیسی ها بودند که چای را در دوره ی قاجار وارد ایران کردند). به طور متوسط مصرف سالانه هر فرد انگلیسی حدود ۴ کیلوگرم برگ چای می باشد، در حالیکه حداکثر مصرف چای در آمریکا تنها حدود ۰.۵ کیلوگرم می باشد.