سرطان که تکثیر کنترل نشده، سریع و پاتولوژیکی سلول های غیرطبیعی است، یکی از بلایای دهشت انگیز در جهان است. در گذر سالها، طراحی شیمی درمانی سرطان بسیار پیشرفت کرده است. با این حال، هیچ درمان ۱۰۰ درصدی در برابر سرطان ها وجود ندارد. در حال حاضر، درمان سرطان هایی که در یک مولکول یا مسیر بیولوژیکی واحد تداخل ایجاد می کنند با موفقیت انجام شده است. اما هنوز هم مشکل مقاومت دارویی و این باور کلی که عوامل تعدیل کنندۀ چند هدفه می توانند کارایی بیشتری در مقایسه با داروهای تک هدفه داشته باشند منجر به جستجو برای مولکول های تعدیل کننده چندین هدفه شده است. تعدیل همزمان چندین مولکول را می توان یا با ترکیب چندین دارو از طریق مکانیزم های مختلف و یا با یک ترکیب شیمیایی واحد انجام داد که قادر به تعدیل چندین هدف از یک بیماری چند عاملی است. در نتیجه، امروزه کشف عواملی که می توانند به طور همزمان بیش از یک هدفِ بیولوژیکی را برای درمان سرطان تعدیل کنند، بسیار مورد توجه قرار گرفته است.

Untitled

 هیبریدیزاسیون مولکولی

ترکیب دارویی ( درمان ترکیبی)، یکی از راهبردهای مورد استفاده توسط پزشکان بالینی برای درمان بیماری هایی است که به درمان های عادی جواب نمی دهند. این راهبرد موجب ترغیب محققان سراسر جهان برای طراحی لیگاندهایی شده که از دو فارماکوفور[۱] در یک مولکول بیولوژیکی واحد تشکیل شده اند و قادر به تعدیل چندین هدف هستند. هیبریدیزاسیون مولکولی[۲] (MH) راهبردی منطقی برای طراحی این نوع لیگاندها یا نمونه های اولیه آنها است. این راهبرد براساس شناساسی زیرواحدهای فارماکوفوریک در ساختار مولکولی دو یا چند مشتق زیست فعالِ شناخته شده است که ، از طریق ترکیب مناسب این زیرواحدها، منجر به طراحی ساختارهای هیبرید جدیدی می شود که دارای ویژگی های از پیش تعیین شدۀ نمونه های اصلی هستند. این یک مفهوم جدید در طراحی و توسعه دارو به منظور تولید یک ترکیب هیبرید جدید با میل ترکیبی و کارایی بهتر در مقایسه با داروهای والد است. به نظر می رسد که هیبریدازیزاسیون فارماکوفور مشابه با درمان ترکیبی مرسوم باشد، به جز اینکه در این روش، دو دارو به صورت کوالانسی با هم ترکیب شده و به صورت یک موجودیت واحد در دسترس قرار می گیرند (شکل ۱). انتخاب دو ماده در یک داروی دوگانه معمولاً براساس فعالیت های داروشناختی افزایشی یا سینرژیک مشاهده شده (یا مورد انتظار) آنها برای طراحی داروهای شیمیایی جدید و بسیار فعال انجام می شود. داروهای هیبرید اساساً برای خنثی سازی اثرات جانبی مربوط به جزء دیگر دارو یا برای تقویت اثرگذاری آن از طریق اثر بر یک هدفِ زیستی دیگر و یا به منظور ایجاد برهم کنش با چندین هدف به عنوان یک مولکول واحد طراحی شده اند. این داروها خطر برهم کنش های دارویی و هم چنین مقاومت دارویی را کاهش می دهند.

[۱] Pharmacophore

[۲] Molecular Hybridization