سلول های بنیادی عصبی (NSC) سلول های نیرومند و خود تجدید کننده ای هستند که در سیستم عصبی در حال رشد و بزرگسال گونه های پستاندار وجود دارد. سلول های بنیادی عصبی می توانند چند نوع سلول بسازند و جایگزین نورون های از بین رفته یا آسیب دیده شوند. سلول های بنیادی عصبی در مغز بزرگسال در دو منطقه مغز یافت شده اند، در منطقه زیردانه ای شکنج دندانه ای هیپوکامپوس که سلول های بنیادی عصبی در آن نورون های حمایت کننده از کارکرد و ساختار هیپوکامپوس  را تولید می کنند، و در منطقه زیربطنی که در آن، سلول های بنیادی عصبی می توانند به همراه جریان انتقالی روستروم مهاجرت کنند و در نهایت سلول های عصبی آسیب دیده را تعمیر یا تعویض کنند.

nsc

چون فرایند تولید و تقسیم سلول های بنیادی عصبی به نورون های جدید، که ایجاد بافت عصبی نیز نامیده می شود، بطور مستمر در کل زندگی یک بزرگسال رخ می دهد، سلول های بنیادی عصبی برای درمان اختلالات عصب شناختی من جمله اسکلروز چندگانه، بیماری پارکینسون و آلزایمر، بسیار نویدبخش هستند. تا کنون کاربردهای بالینی سلول های بنیادی عصبی غالبا بر درمان تعویض سلول از طریق کاشت درون مغزی سلول های بنیادی عصبی کشت شده متمرکز بوده اند اما بخاطر پاسخ های ایمنی ممکن و بقای غیرموثر، موفقیت آمیز نبوده اند. یک رویکرد دیگر به درمان تعویض سلول، فعال سازی ایجاد بافت عصبی درونی و حفاظت عصبی از طریق تعدیل شیمیایی یا ژنتیکی است. مولکول های کوچکی که می توانند ایجاد بافت عصبی و حفاظت عصبی را شروع کنند ارزشمندند نه فقط بخاطر پیامدهای درمانی شان، بلکه به این دلیل که می توانند بصورت یک ابزار ارزشمند برای مطالعه مکانیسم های ایجاد بافت عصبی عمل کنند.

اخیرا مک نایت و همکارانش یک آمینوپروپیل کربازول به نام P7C3 را بعنوان یک ماده مرکب ایجاد کننده بافت عصبی و محافظت عصبی شناسایی کردند. آنها صد سلول کوچک را بر اساس روش های محاسباتی از یک کتابخانه ۲۰۰ هزار مواد شیمیایی دارویی انتخاب کردند و با استفاده از موش هایی که توانایی ایجاد بافت عصبی هیپوکامپوسی نداشتند را در بدن جاندار غربالگری کردند. ماده P7C3 آپوپتوز نورون های هیپوکامپوسی تازه متولد شده را سرکوب و ایجاد بافت عصبی در موش های پیر را تقویت کرد . بعلاوه، چند مشتق دیگر با خواصّ سینتیک دارویی بهتر در مطالعه پیگیری ساخته شدند و مکانیسم های زیربنایی این مواد مرکب هنوز شناخته نشده اند.