مغز انسان از دو نیمکره چپ و راست تشکیل شده است، که هر کدام از این نیمکره ها کنترل بخش مخالف بدن را به عهده دارد؛ یعنی نیمکره سمت چپ سمت راست بدن و نیمکره سمت راست سمت چپ بدن را کامل می کرد. اما نیمکره چپ برای چنین مهارت های زبانی تخصص یافته است. فرایندهای زبانی در برگیرنده کنترل های حرکتی ظریف و توانایی انجام کار با توالی های دقیق زمانی است، دو ویژگی که هر دو برای چالاکی فرد مفید هستند. همزمان که بشر ساختار زبانی پیچیده خود را کامل می کرد، نیمکره چپ در مغز ایجاد هماهنگی نیمه ای از بدن که کنترل می کرد، بهتر ظاهر شد. به همین دلیل ما تمایل یافتیم بیشتر از ان سمت بدن خود استفاده کنیم و غلبه راست دستی نیز به همین ترتیب شکل گرفت. دلیل آنکه چپ دستی به طور کامل حذف نشد این است که از نظر تاریخی، این ویژگی در نبردهای تن یه تن مزیتی برای به شمار می رفت؛ چرا که رقیب انتظار داشت که شما با دست راست به او ضربه بزنید. از آنجایی که چپ دستی تنها از این جنبه برای انسان مزیت به شار می رفت، توسط انتخاب طبیعی حذف شد؛ اگرچه به دلیل محدودیت کاربر تنها در ۱۰ درصد از جمعیت جهان این ویژگی مشاهده می شود.