کلونی مورچه ها

 مورچه ها در کنار سگهای آب به عنوان یکی از معروفترین معماران دنیای وحش شناخته می شوند. مورچه ها ساختار کلونی ظریف خود را با حفاری محل با آرواره هایشان ، دانه به دانه، می سازند.اگر خاک شدیداً خشک نشود، این حفره ها شکل خود را حفظ خواهند کرد. ولی اینکه چگونه مورچه ها می توانند چنین سازه های زیرزمینی خوش طراحی را بسازند یک راز مانده است، این را والتر شینکل کارشناس مورچه ها از دانشگاه ایالتی فلوریدا می گوید.

شینکل می گوید: “آنها این کار را بدون، بدون یک رهبر و در تاریکی کامل انجام می دهند.” برای کسب نمائی اجمالی از سیستمهای پیچیده مسیرهایی که مورچه ها در زیر زمین ساخته اند، شینکل یک طرح ریخته گری از کلونیهای مورچگان، را با ریختن فلز مذاب، موم پارافین، یا گچ ارتدونسی درون حفره ها و سپس حفاری نتیجه حاصله می سازد. شینکل با مشاهده اینکه کلونیهای مورچه ها بیشتر حفره هایشان را در نزدیکترین مکان به سطح می سازند، که کوچکترین و فضادارترین انها در دورترین نقاط واقع است می گوید: “می توانید ببینید که ساختاری به نسبت عمق وجود دارد. برای انجام این کار مورچه ها باید بدانند که به نسبت سطح در کجا هستند.” نحوه انجام این کار توسط آنها یک راز باقی مانده است ولی فرضیه شینکل این است که مورچه ها می توانند با سنس کردن محتوای دی اکسید کربن در خاک عمق را بسنجند (وی دریافته است که مقدار دی اکسید کربن با عمق افزایش می یابد).

آشیانه مرغ جولا

مرغ جولا (Sociable Weaver) خانه ای می سازد که از دور شبیه یک پشته علف بزرگ به نظر می رسد که روی یک درخت افتاده است.ولی این پرندگان آفریقایی معماران متخصصی هستند، و از مواد مختلفی برای ایجاد بلوک آپارتمانی خود ندارند. آنها از شاخه‌های بزرگتر برای ایجاد سازه اولیه استفاده می کنند، و آشیانه را در بالای پایه مرجحشان می سازند، که یک تیر برق یا درختی با شاخه‌های بلند است. به جای تیغه کشی، آنها علفهای خشک را برای شکل دادن به مرزهای اتاقهای مجزا گردآوری می کنند، و هر حفره آشیانه را با علفها و الیاف نرمتر خط کشی می کنند. ممکن است صدها حفره آشیانه در ساختار آشیانه بزرگتر وجود داشته باشد، که برای جای دادن در کل کلونی پرندگان کافی باشد. آشیانه های بزرگتر منزلگاه حدود ۴۰۰ پرنده می توانند باشند.

آشیانه های سیاره پریان

 پرندگانی که با عنوان سیاره پریان (Montezuma Oropendola)شناخته می شوند آشیانه های معلق پیچیده‌ای را در درختان در آمریکای مرکزی می سازند. آنها از تاکها برای بافتن سبدهای نوسانی استفاده می کنند، و آشیانه ها را در کلونیها گروهبندی می نمایند. آنها با قویترین تاکها آشیانه ها را مهار می نمایند، و دیگر تاکها و الیاف را اندک اندک اضافه می نمایند تا آشیانه کامل شود. این زیربخشهای گرمسیری اغلب در درختان بزرگ و مجزا واقع هستند، و آشیانه ها از انتهای شل شاخه ها آویزان می باشند -که سبب می شود تا میمونهای مهاجم تمایلی به بالا رفتن از آن و خوردن تخمهای ارزشمند آنها نداشته باشند. این پرنده شیوه دیگری نیز برای دور نگه داشتن شکارچیان نیز دارد: آنها دوست دارند که در درختانی خانه بسازند که زنبورهای سرخ زندگی می کنند.

پشته های موریانه ای کلیسامانند

 موریانه ها استاد ساخت و ساز هستند. ارتفاع پشته های خاص آنها می تواند به بیش از ۳ متر برسد – در‌واقع، پشته ای که در این تصویر نشان داده شده ارتفاعی تقریباً در حد ۶ متر دارد. این آسمانخراشهای حیوانی، که از باقیمانده های جویده شده درختان چوبی، گل و فضولات ساخته شده اند، همه نوع امکاناتی را برای کلونی موریانه ها فراهم می آورند. گردش هوای عالی این پشته ها امکان تهویه مطبوع در آنها را فراهم می آورد، آب به صورت تغلیظ شده جمع آوری می شود، و برخی از کلونیها باغچه هایی از قارچها را در درون پشته نگهداری می کنند.

آشیانه Rufous Hornero

 بیشتر آشیانه های پرندگان ساختارهای خودنمائی هستند که از شاخه ها ساخته شده اند، ولی این یکی اینطور نیست. rufous hornero، که یک پرنده اهل آمریکای جنوبی است، خانه‌های گلی نامعمولی در درختان می سازد. این پرنده گل و فضولات را برای ایجاد یک کاسه در بالای شاخه درختان جمع آوری می کند. خورشید این آشیانه را می پزد تا یک پناهگاه سخت شده را ایجاد نماید که در آن این پرندگان می توانند تخم بگذارند. این آشیانه در جهتی ساخته می شود که از بادهای غالب اجتناب کند، و بدین صورت پناهگاهی از آب و هوا ایجاد می نماید.

شهرکهای پریری داگ

پریری داگها خانه هایشان را حفاری می کنند، و لانه های زیرزمینی می سازند. از آنجا که پریری داگها ابتدائا در “دشتهای بزرگ”آمریکای شمالی زندگی می کنند که تغییرات فوق‌العاده آب و هوایی از فصلی به فصل دیگر دارد، خانه انها برای تحمل دماهای بسیار بالا، سیلها و آتش ساخته می شود. اتاقکها که در عمقهای مختلفی در خاک واقع شده‌اند برای اهداف مختلفی مناسب می باشند. به عنوان مثال، محل نگهداری نوزادان در عمق خاک واقع است که در آن دما باثبات تر می باشد و در آنجا پریری داگ های جوان بهتر در برابر شکارچیان حفاظت می شوند. علاوه بر این، اتاقکهایی نزدیک به سطح وجود دارند که در آنها پریری داگ های بزرگسال می توانند از شکارچیان در حال عبور خود را دور نگه دارند، و اتاقکهای دیگر برای ذخیره سازی غذا یا مراقبت از شکارچیان استفاده می شوند.

عنکبوت برگ پیچ

درست است که خیلی از عنکبوتها تور می تنند، ولی عنکبوت برگپیچ استرالیایی از مواد بازیافتی برای ساختن افزوه ای به خانه‌اش استفاده می کند. این عنکبوت یک برگ مرده مناسب را انتخاب می کند و برگ را با تارهایش می پیچد تا یک اقامتگاه دنج شکل بگیرد که بالای آن بسته و پائینش باز می باشد.این عنکبوتها کار تولیدیشان را در وسط یک شبکه تارها آویزان می کنند و در آنجا در کمین شکار می نشینند. در زمان تولید مثل، عنکبوت ماده یک برگ پیچانده دیگر را می سازد تا محلی برای حفاظت از نوزادانش باشد.گاهی مشاهده شده که این عنکبوتها از کاغذهای دور ریخته شده یا دیگر مواد سبک وزن برای ساختن پناهگاههایشان استفاده نموده اند.

سد سگ آبی

 بله، سگ آبی احتمالاً مشهورترین حیوانات معمار می باشد، و واقعاً هم همینطور است. آنها درختان بسیار بزرگی را برای ساخت سدها ساقط می کنند، تا با کمک آنها برکه های آرامی را ایجاد نمایند که می توانند در آنها خانه‌های زمستانی یا استراحتگاههایشان را بسازند. با این حال، آنچه ممکن است شما ندانید این است که این پستانداران، علاوه بر اینکه چوبکارهای خبره ای هستند در محافظت در برابر آب و هوا نیز مهارت دارند. هر ساله آنها خود را با پوشش دادن خانه هایشان با لایه تازه‌ای از گل آماده می کنند، که برای ایجاد مانعی در برابر سرما و شکارچیان سخت می شود.