زبان پارسی به رحمت ایزدی پیوست

با کمال تاسف و تاثر درگذشت نه نا به هنگام، که تدریجی زبان پارسی را به اطلاع می رساند. برای وی که عمری را در راه فرهنگ، یکپارچگی و استقلال این مرز و بوم به جان کوشید علو درجات را از ایزد منان آرزو مندیم. همچنین مجلس ختمی به همین مناسبت بر خرابه های کاخ ادب برگزار خواهد شد.

“فردوسی، رودکی، سعدی، حافظ، نظامی، مولوی، بیهقی، بیدل، خاقانی، سنایی و کلیه فامیل های وابسته”

توضیح نگارنده:

زبان شیرین پارسی، یادگار بزرگان ما و مایه ی شکوه ایرانیان در تنگناست. بسی دردناک است که بگوییم زنجیره ی اتحاد اقوام ایرانی گرفتار بی توجهی و بی مهری است. این جگر گوشه ی میهن مورد هجوم زبان های بیگانه است. روزگاری این زبان به کوشش بزرگ مردانی چون فردوسی از نابودی به دست اعراب و زبان عربی در امان ماند. بزرگانی چون سعدی و حافظ علی رغم سلطه زبان عربی در آن روزگاران پارسی را تثبیت کردند و کلمه ای عربی جز آنچه مرسوم بود بر آن نیفزودند. با بلند نظری اینان بود که  دیواری از لطافت پارسی سدی در برابر هجوم عربی به زبان ما شد. اما امروز زبان عربی از یک سو و زبان های غربی از سویی دیگر در حال رسوخ به زبان ما هستند. از طرفی دیگر نا به سامانی ها و کج روی ها در شعر، ترانه، داستان و رمان، مایه خجالت پارسی زبانان است. براستی چرا ما به چنین رکود بی سابقه ای رسیده ایم؟

زبان ملی ما هویت ماست، بر ماست که پارسی را پاس بداریم