خواص دارویی میوه به (سفرجل)

میوه ی به با نام علمی .Cydonia oblonga L از خانواده گل سرخ (Rosaceae) میوه ای شیرین با طبیعتی معتدل از نظر گرمی و سردی، و تر از نظر خشکی و تری می باشد. این میوه نشاط آور، مقوی قلب و مغز و معده است و مصرف آب به بدلیل خاصیت دیورتیک آن باعث کاهش فشار خون میگردد.

عصاره ی به در مبتلایان به آسم و خلط خونی مفید است و تشنگی را برطرف میکند اما زیاده روی در مصرف آن موجب سکسکه می شود.

بوئیدن انواع به نشاط آور، تقویت کننده ی عمومی بدن، کنترل کننده ی تهوع و برطرف کننده ی وسواس و سردرد است.

مربای به و رب به مقوی کبد و معده و دهانه ی معده و برطرف کننده ی ضعف آنهاست و جایگزینی بسیار مناسب برای امپرازول و پنتوپرازول در کنترل رفلاکس می باشد. علاوه بر اینها این دو فرآورده اشتها آور بوده، بدبوئی دهان را رفع و کسالت و خستگی را برطرف می نماید.

میوه ی خام به، قابض و نفاخ و مضر مبتلایان به سوء هاضمه است و موجب خشونت نای و ایجاد سرفه و دل پیچه میگردد.

میوه ی ترش به طبیعتی سرد و خشک دارد و ربه به ترش نیز قابض، ضد استفراغ و ضد اسهال صفراوی است و تشنگی و حرارت معده و روده ها را تسکین می دهد.

استعمال موضعی روغن به بر سر، ضد شوره و ضد سرگیجه و برطرف کننده ی وز وز گوش است. کاربرد موضعی روغن به ضد عرق و ضد خارش نیز می باشد.

بهدانه نیز طبیعتی سرد و تر دارد و لعاب آن جهت درمان خشونت حلق و سرفه های گرم و خشک و تسکین حرارت معده و تب ها و سوزش دهان و زبان و خشکی دهان کاربرد دارد. ضماد لعاب بهدانه در سوختگی ها و آفتاب سوختگی ها نیز اثر التیام بخش قابل توجهی دارد.