تفاوت هایمان را درک کنیم

شما تا به حال عاشق شده اید؟ ازدواج کرده اید؟ زندگی زناشوییتان چطور است؟ حتما که خوب است. امیدوارم اینطور باشد.

راستی شما در مورد زوج هایی که طلاق میگیرند چیزی شنیده اید؟ مخصوصا در ایران متاسفانه این آمار به شدت رو به افزایش است. به نظر شما چطور می شود زوجهایی که روزی عاشق هم بوده اند دیگر نمی توانند حتی یکدیگر را تحمل کنند؟

عاشق شدن در هر دوره ای احساس ساحرانه ای است. گویی عشق پدیده ایست که تا ابد ادامه خواهد داشت. خودمان را به سادکی اقناع میکنیم که، دچار اشتباهات والدینمان نشده و عشق میان ما هیچگاه افول نخواهد کرد و همیشه سعادتمند خواهیم بود. اما زمانی که این جادو روزی اثر خود را از بدهد، آن زمان ما دچار اشتباهات و توهمات خود شده و سعی می کنیم که ثابت کنیم که حق با ما است و طرف مقابل می بایشت برای اینکه ثابت کند عاشق واقعی است، مثل بیاندیشد، عمل کند و دوست بدارد. این نوع پندار زمینه بروز مشکلات را فراهم می آورد.

اما اگر تفاوتهای موجود میان خودمان را درک کنیم، آن زمان به خوبی همدیگر را شناخته و با دیده احترام به همدیگر خواهیم نگریست. در غیراینصورت زندگی برای طرفین حالت اجباری، اختناق آور، غیر قابل تحمل و بدون خوشی نسبی جلوه خواهد کرد. در حقیقت در زندگی زناشویی خوش نیت بودن کافی نیست. بهترین و شایسته ترین روابط زناشویی که آکنده از نیت و عشق خوب است، %D:گر بدون توجه به تفاوت های فردی باشد، در نهایت محکوم به شکست است. زیرا روزی اتفاقی ساده باعث می شود که مشکلات خودشان را از لاک بیرون کشیده و نشان دهند. در چنین شرایطی رابطه قطع می شود و بی اعتمادی به یکدیگر افزایش می یابد. با بروز این حالت طرد همدیگر افزایش یافته و جادوی عشق از میان می رود. در بروز چنین حالتی از خود می پرسیم که: چرا این اتفاق رخ داده؟  چگونه این وضع رخ داد؟ چرا این وضعیت برای ما اتفاق افتاد؟

هر روز میلیون ها نفر در جهت کسب زوجی است که بتواند به او عشق واقعی را هدیه کند. هر ساله میلیونها زوج در کنار هم زندگی مشترکشان را آغاز می کنند و در نهایت به طرز بسیار ناگواری از هم جدا می شوند. زیرا آن احساس عاشقانه با تمام جادو و سحرش افول می کند. از میان کسانی به منظور ازدواج از عشقی بادوام و پایدار برخوردارند، فقط بعضی از آنها به هدف خود یعنی و ازدواج می رسند و باز از این مقدار زوجین تنها امکان دارد ۵۰% آنها موفق به کسب ازدواج دایم و ماندگار گردند و از این زندگی احساس خرسندی نمایند. این افراد نیز باز به دو گروه تقسیم می شوند که بعضی از آنها به ناچار به دلیل وفاداری و احساس تعهد و یا ترس از شروع دوبار زندگی و ازدواج مجدد به زندگی زناشویی ادامه دهند.

به راستی نیز انسانهای بسیار اندکی نیز هستند که با عشق واقعی بزرگ می شوند. بنابراین نمی توان گفت که عشق واقعی مقدور و شدنی نیست، زیرا هر زن و مردی با درک متقابل و شناخت تفاوت های یکدیگر می توانند به راحتی زمینه ازدواج و تفاهم را فراهم آورده و از رابطه زناشویی ماندگار بهده مند گردند. اینگونه افراد به تقویت و توسعه بنیاد های عشق واقعی نیز کمک می کنند.

عشق همیشه جادویی است و اگر در طول زندگی تفاوت هایمان را فراموش نکنیم، این حالت جادویی و عجیب برای همیشه جاودان خواهد بود.