تعداد یوزپلنگ ها در صد ساله ی اخیر از ۱۰۰۰۰۰به کمتر از ۱۰۰۰۰کاهش یافته است. اعتقاد غالب بر این است که محدود شدن زیستگاه و انحصار شکار توسط شکارچیان بزرگتر عامل اصلی کاهش تعداد یوزپلنگ ها بوده است. نظر سنتی بر این است که یوزها دسترسی کافی به شکار ندارند تا انرژی مورد نیاز برای تعقیب های با سرعت بالا را تامین کنند. اما پژوهشی که دوم اکتبر ۲۰۱۴ در نشریه ساینس (science)به چاپ رسید نشان داد که بوزپلنگ ها در مقایسه با پستانداران هم جثه ی خود، انرژی بیشتری  مصرف نمی کنند. پژوهشگران همچنین یافته اند که یوزها انرژی بیشتری را در جستجوی غذا از دست می دهند تا در دویدن های با سرعت بالا در هنگام شکار (که معمولاچندان متداول نیستند). در این مطالعه پژوهشگران ۱۹ قلاده یوز را برای دوهفته در دو ایستگاه مطالعاتی در آفریقا زیر نظر قرار گرفتند، یکی از این ایستگاه ها در صحرای کالاهاری و دیگری در منطقه ای مرطوب تر قرار داشت. به جانوران قبل از ردگیری آب سنگین تزریق شد و نمونه های مدفوع به طور مداوم جمع آوری گردیدند. از روی این نمونه ها آنها می توانستند تعیین کنند که جانور روزانه چه میزان آب از دست می دهد و از این تریق میزان انرژی مصرف شده را مشخص کنند.

 پژوهشگر ارشد این مطالعه می گوید:

یوزها ممکن است فِراری های دنیای حیوانات باشند اما در اغلب موارد آهسته می رانند. نتایج این تحقیق نشان داد آنچه بیشترین هزینه را از لحاظ انرژی برای یوز دارد مسافت های پیموده شده برای یافتن شکار است تا تعقیب و گریز نهایی. اگر تصور کنید که شما هم روزانه ، در گرمای بیابان از تپه های شنی بالا و پایین بروید بدون اینکه آبی برای نوشیدن داشته باشید آنوقت متوجه  سختی زندگی این جانواران خواهید شد، با اینحال این جانوران بسیار سازگار و سرسخت هستند آنها حتی می توانند جانوران بزرگتر، مانند شیر ها و کفتار ها و دزدیده شدن غذایشان را نیز تحمل کنند. واقعیت این است که فعالیت های انسانی مانند حصار کشی که مانع مسافرت آزادانه و یا شکار کردن بیش از اندازه ی طعمه های یوزها آنها را مجبور می کند که مسافت های طولانی تری را برای یافتن غذا بپیمایند  که بیش از هر عامل دیگری انرژی آنها را تحلیل می برد. نتایج این تحقیق به طور جدی فرض های قبلی درباره فاکتورهای موثر بر قابلیت زنده ماندن جوامع شکارچیان بزرگ جثه ی در حال انقراض را به چالش می کشد.