انسان؟ یا حیوان؟
شما فکر می کنید که ما در پزشکی و سلامت پیشرفته تر هستیم یا حیوانات؟
یا بهتر است اینطور بگوییم که شما فکر می کنید ما با این همه ادعا در مقابله و معالجه با بیماری ها و حفظ تندرستی موفق تر هستیم یا حیوانات؟
شاید پرسیدن این سوال ها احمقانه به نظر بیاید، و بگویید خب معلوم است که ما….. اما بد نیست متن پایین که از کتاب “طب المفید” نوشته ی متخصص طب سنتی دکتر محمد سروالدین است را هم بخوانید… شاید نظرتان عوض شد.
متاسفانه انسانها در اثر تبلیغات کارخانجات دارویی و خوشباوری زیاده از اندازه (که از نادانی سرچشمه گرفته شده است) فواید درمان طبیعی را از یاده برده و بازیچه ای شده در دست مافیای (یهودی) قدرتمند دارو. همه ی انسان ها در همه جای این جهان عادت کرده اند به محض کمی کسالت قرص ها و داروهای رنگارنگی که به خاطر پول در آوردن ساخته شده را ببلعند. فکری القاء شده از طرف مافیای قدرتمند دارو که حتی شرکت های نفتی با آن عظمتشان را هم در جیب کوچکشان می گذارند.
از این رو میبینیم که هر روز مرضی… و هر روز دارویی… .
حال آنکه حیوانات با اینکه هیچگونه دوا و دارویی مصرف نمی کنند تندرست تر و شاداب تر از ما هستند.
چرا ؟ ؟ ؟ برای اینکه حیوان از روی غریزه می داند در موقع ابتلا به بیماری چه بکند. ما بارها مشاهده کرده ایم پرخورترین سگ هم موقعی که مریض می شود از خوردن حتی لذیذترین غذاها خوداری می کند و با خوردن بعضی گیاهان خود را شفا می دهد. حیوانات در موقع بیماری جای دنج، ساکت و آرامی را انتخاب می کنند و در آنجا به استراحت می پردازند و روزه می گیرند و احیانا بعضی علف ها را می خورند و شفا می یابند. خرس موقعی که بیمار می شود زمین را می کند تا ریشه درخت سرخس را بجود. حیوانی که دچار مار گزیدگی شده گل مار می خورد. جانوری که دچار رماتیسم شده خود را در جای گرم و پرنور می اندازد و به استراحت می پردازد، حیوانی که طب کرده است در یک جای خنک ماوی می گیرد و چیزی غیر از آب سرد نمی خورد تا تبش قطع شود و بهبود کامل یابد. اسب در یک روز سرد و طوفانی پشتش را به باد می کند تا به گلو و ریه اش آسیب نرسد.
از سوی دیگر حیوانات در اثر ضرورتی که برای پیدا کردن غذا احساس می کنند دائم در جنگل در تلاش اند و گردش دائم آنها، موجب تنظیم جریان خون بدنشان می گردد و آنها را از بسیاری از بیماری ها که بشر به آن ها مبتلا می شود مانند: چاقی مفرط، فشار خون، تصلب شرائین و … مصون می دارد.
و همینطور حداقل عمر یک حیوان پنج برابر مدتی است که برای رشد کامل نیاز دارد. مثلا جوجه در شش ماهگی به طور کامل رشد می کند و به آسانی دو الی سه سال عمر می کند. سگ در یک سالگی رشد کامل می کند و به آسانی پنج الی شش سال زندگی می کند. گاو در دو سالگی به رشد کامل می رسد و پس از دو سال و نیم بچه می زاید و دوازده سال عمر می کند. طول عمر بیشتر حیوانات حتی از این نسبت ها هم بیشتر است ولی انسان دقیقا برعکس است، با اینکه حداقل بیست سال احتیاج دارد تا به رشد کامل برسد به ندرت به طول عمر طبیعی یعنی صد و بیست سال نائل می گردد.
در واقع باید گفت حیوانات وحشی کمتر در اثر بیماری می میرند و بیشتر طعمه یکدیگر می شوند، ولی بشری که خود را اشرف مخلوقات می داند و بر وحشی ترین حیوانات غلبه یافته است گور خود را با دندان های خود می کند.
