فناوری رادار به خاطر نقش محوری‌اش در جنگ جهانی دوم شناخته شد. از آن زمان تاکنون، این فناوری در جنگی دائم با اقداماتی بوده که هدف‌شان، کاهش اثر ردیابی رادار است. بهترین و شناخته‌شده‌ترین رقیب در این زمینه، فناوری پنهان‌کاری یا اختفاست. در این فناوری از مواد جاذب امواج استفاده می‌شود تا بازتاب امواج رادیویی رادار به سمت آشکارسازش به حداقل برسد. گرچه فناوری پنهان‌کاری به دلیل استفاده هواپیماهای آمریکایی طی جنگ اول خلیج فارس به شهرت رسید، اما پیشتر نوع ابتدایی‌ای از آن روی زیردریایی‌های U-Boat آلمانی به کار گرفته شده بود.اگرچه روش‌های پنهان‌کاری امروزی تا حد زیادی قادرند اندازه موثر هواگردها را (که توسط رادار شناسایی می‌شود) کاهش دهند، اما نمی‌توانند آنها را به‌طورکامل از دیدرس رادار مخفی کنند. به هر حال، سامانه‌های راداری نیز به تکامل و پیشرفت خود ادامه می‌دهند. برای مثال، آخرین نمونه سامانه راداری Artisan ارتش انگلستان که توسط شرکت BAE Systems ساخته شده، قادر است اجسام پنهان‌کاری را شناسایی کند که سطح مقطع موثرشان تنها به بزرگی یک توپ تنیس است، با سه برابر سرعت صوت پرواز می‌کنند و بیش از ۲۵ کیلومتر از محل استقرار رادار فاصله دارند.

15