یافته‌های یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که آب به طور معمول در شکل‌گیری سیستم‌های سیاره‌ای در همه جای کهکشان راه شیری حضور داشته و قدیمی‌تر از خود ستاره‌های مادر است.

«نتایج مطالعات ما می‌گویند که آب موجود در فضای بین ستاره‌ای به طرز شگفت‌انگیزی از رویداد‌های خشونت بار شکل‌گیری ستاره‌ها جان سالم به در برده و سپس در فرآیند شکل‌گیری سیارات حضور داشته‌اند.» این را «الس کلیوز»، استاد دانشگاه میشیگان و نویسنده اصلی مقاله می‌گوید. جست‌وجو‌های قبلی به ما نشان داده بود اقیانوس‌ها فقط مخصوص زمین نیستند. برای مثال ما می‌دانیم زیر پوسته یخی اروپا قمر مشتری و انسلادوس قمر کیوان، آب وجود دارد. همین‌طور آب در منظومه شمسی به صورت یخ روی ماه، قطب‌های مریخ و همین‌طور درون دهانه‌های آتشفشانی عمیق و تاریک ناهید یافت می‌شود که نزدیک‌ترین سیاره به خورشید است و سطح سوزانی دارد. اگر آب در ابتدای شکل‌گیری منظومه شمسی و در فضای بین سیاره‌ای فراوان بوده آن وقت می‌توان امیدوار بود که یخ‌های مشابهی که حاوی مواد آلی زیستی اولیه بوده‌اند، در همه دیسک‌های منظومه‌ای در حال شکل‌گیری وجود داشته باشند.