ناسا طرح های آینده نگرانه ای دارد که می توانند انقلابی در کاوش های آتی فضایی بشر ایجاد کنند. چند نمونه از این طرح ها در ادامه آمده است:

۱- زیر دریایی های کیهانی

فکر می کنید یکی از ارزوهای بزرگ اختر شناسان چیست؟ دستیابی به اقیانوس وسیعی از آب مایع که در زیر سطح اروپا (یکی از قمرهای مشتری) وجود دارد. درحال حاضر دکتر لیت مک کیو و همکارانش در دانشگاه فنی ویرجینیا مشغول ساخت ربات هایی برای تحقق این رویا هستند.

زیر دریایی کیهانی

این ابزارها سه سطح نشین روباتیک هستند که برای فرود امدن در قمر اروپا طراحی خواهند شد. هریک از آنها مجهز به یک روبات یخ شکن خواهد بود که می تواند سطح یخ زده این قمر را برای رسیدن به آب سیال زیر آن ذوب کند. با رسیدن به بخش مایع اقیانوس زیر سطحی، هر روبات یخ شکن زیر دریایی خودکاری را آزاد می کند که کاوش زیر آب را آغاز خواهد کرد. مک کیو می گوید: ” کاوش می تواند چشم اندازی از حیات فرازمینی در منظومه شمسی را در اختیار ما قرار بدهد که بسیار هیجان انگیز است. نتایج این کاوش می تواند درک اندک ما از حیات در کیهان را برای همیشه دگرگون کند.

اروپا قمر مشتری

اروپا قمر مشتری

۲- تلسکوپ های بالن سوار

ارسال تلسکوپ ها به فضا برای رصد کیهان می تواند بسیار پرهزینه باشد. یکی از شیوه هایی که می تواند برای کاهش این هزینه ها مورد استفاده قرار بگیرد، اتصال تلسکوپ به بالن های بزرگ هلیومی است که به سمت اسمان پرواز خواهند کرد. در نهایت این رصد خانه های معلق می توانند جهان را از بالا و بدون درگیر شدن با گازهای جوی که بخش بزرگی از طول موج های ارزشمند برای اخترشناسان را جذب می کنند، به رصد کیهان بپردازند.

کاشناسان پروژه ” بالن بزرگ بازتا دهنده” یا LBR از این ایده نیز یک قدم فراتر رفته اند. آنها ترکیبی از دو بالن را برای ارسال تلسکوپ ها به فضا پیش بینی کرده اند؛ بالن اولیه که بزرگتر است و وظیفه حمل تلسکوپ به ارتفاع ۳۹ کیلومتی از سطح زمین را به عهده خواهد داشت، ۱۰۰ متر قطر دارد. در داخل این بالن، بالن ثانویه ای به قظر ۲۰ متر تعبیه شده است. حدود ۱۰ متر از عرض این بالن با لایه نازک قطری پوشیده شده تا سطحی آینه مانند برای جذب نور ستارگان به وجود بیاید. LBR می تواند اجرام اسمانی را در طول ۱۰۰ متر تا ۳۰۰ میکرون که تابش تراهر تز نیز نامیده می شود، رصد کند. این پرتوها تقریبا بدون هیچ انحرافی از ماده تشکیل دهنده بالن عبور می کنند، اما آینه چنین شانسی را به انها نخواهد داد. دکتر کریستوفر واکر از دانشاه آریزونا که رهبری این پروزه را به عهده دارد، می گوید: ” این طول موج ها ما را به خواستگاه کیهان، از انفجار بزرگ گرفته تا تولد زمین، راهنمایی خواهد کرد.” در حال حاضر رصد خانه فضایی هرشل عنوان بزرگترین تلسکوپ تراهرتز/ زیر قرمز جهان را در اختیار دارد؛ اما LBR سه برابر بزگتر از آن خواهد بود و می تواند منطقه ای ۱۰ برابر بزرگتر را برای جست و جوی این امواج کیهانی ارزشمند رصد کند. تیم سازند این تلسکوپ امیدوار است بتواند از LBR برای مطالعه اجرام کیهانی مانند ستارگان و سیاره های در حال شکل گیری استفاده کند.

تلسکوپ های بالن سوار

تلسکوپ های بالن سوار

۳- بازتاب خودکار نور خورشید

اگر بشر زمانی باز به ماه سفر کند، دهانه برخوردی شکتون یکی از نقاطی است که حتما از آن دیدن خواهد کرد. در حالی که کناره های بیرونی این دهانه در معرض آفتاب دائمی قرار دارد، فای درونی آن را تاریکی مطلق فراگرفته است. خاک اعماق دهانه شکلتون ممکن است حاوی یخ باشد ولی حاشیه این دهانه مکانی ایده آل برای نصب صفحات خورشیدی است. هرچند کاوش فضایی ناشناخته در تاریکی مطلق کار ساده ای نیست. شاید پروژه Transformers for Exterme Environments کار را ساده تر کند. محققان این پروژه به ماشین های خودکاری با وزن اندک فکر می کنند که می توانند نور خورشید را به اعماق تاریک دهانه برخوردی بتابانند. این ماشین ها که به کمک اوریگامی شکل می گیرند، با بازتاب نور به فضای داخلی شکلتون می توانند کف آن را روشن کرده، فضای اطراف و خاک را گرم کنند و حتی برای ارتباط به کار گرفته شوند.

دهانه شکلتون

دهانه شکلتون

۴- سطح نوردهای بادسوار

همان طور که می دانید، سیاره زهره یکی از مخوف ترین همسایه های فضایی ما برای عملیات کاوش است. بارش باران اسیدی، فشارجوی خرد کننده آن و دمای سوزانی که به حدود ۴۶۰ درجه سانتی گراد می رسد، این سیاره را به یکی از ترسناک ترین اجرام آسمانی منظومه شمسی تبدیل کده است. با این توضیحات شاید گمان کنید زهره آخرین جایی باشد که اخترشناسان به فکر کاوش در آن خواهد افتاد؛ اما اصلا این طور نیست. ناسا بخشی از برنامه NIAC را به باد سواری در زهره اختصاص داده است. کارشناسان به عملی کدن ارسال سطح نشین های روباتیک و به حرکت درآوردن آنها به کمک جریان ملایمی از هوا روی سطح ماگمای  مذابی فکر می کنند که تقریبا یک دست همه جا را پوشانده است. اگر همه چیز خوب پیش برود، این سطح نشین می تواند یک ماه یا کمی بیشتر روی سطح داغ دومین سیاره نزدیک به خورشید دوام بیاورد.

سطح نورد

سطح نورد