از همان ابتدای معرفی مشخص بود که تعریف هولولنز از ارتباط با محیط با تعاریف قبلی دیگر گجت‌های پوشیدنی متفاوت است. هولولنز دست کم در فرم کنونی آن برای لذت بردن از یک بازی سه بعدی پیچیده مثل عینک‌های واقعیت مجازی طراحی نشده. در عین حال برخلاف  گلس به درد راه رفتن در خیابان هم نمی‌خورد، مگر اینکه بخواهید مثل روبوکاپ به نظر برسید. با هولولنز- اگر واقعا بتواند به هدف ادعایی خود برسد -مثلا یک معمار می‌تواند خانه‌ای را که طراحی می‌کند؛ همزمان ببیند یا یک طراح خصوصیات طرح‌هایش را پله به پله بیازماید. برای مقایسه بهتر بد نیست این صفحه را تا پایان دنبال کنید.

1

۱٫ دوربین
دوربین پنج مگاپیکسلی عینک، توانایی عکاسی یا فیلم‌برداری با کیفیت ۷۲۰ را دارد. به صورت پیش فرض دوربین فقط ۱۰ ثانیه فیلم می‌گیرد؛ مگر آنکه تنظیمات آن تغییر کند. برخلاف امید اولیه، این دوربین هیچ کمکی در شناسایی محیط به کاربر نمی‌کند و تاثیری در تصاویر واقعیت افزوده گلس ندارد.

۲٫ پردازش
از دید سخت‌افزاری عینک گوگل عملا یک گوشی هوشمند کوچک است. گوگل گلس از یک پردازنده دو هسته‌ای کوچک با دو گیگابایت رم برای پردازش تصاویر خود استفاده می‌کند. با این وجود گلس برای ارتباط و پردازش تصویری به تلفن همراه وابسته است. عینک از طریق بلوتوث به تلفن متصل شده و می‌تواند داده‌های تصویری یا متنی را پردازش کرده و نمایش دهد. چیزی مثل نمایشگر سربالایی (HUD) که در هدست‌های نظامی پیدا می‌شود.
۳٫ نمایشگر
یک نمایشگر بسیار کوچک ۲٫۵ اینچی اطلاعات را به کمک پروژکتور کوچکی با رزولوشن ۶۴۰ در ۳۶۰ پیکسل نمایش می‌دهد. کوچکی نمایشگر در عمل خیلی به چشم نمی‌آید. به لطف نزدیکی به چشم شرایط مثل وقتی است که به یک نمایشگر ۲۵ اینچی در فاصله دو متری نگاه می‌کنید.

1

۱٫ دوربین
هولولنز به دوربینی با میدان دید ۱۲۰ در ۱۲۰ درجه مجهز است که محدوده به مراتب وسیع‌تری را نسبت به کینکت پوشش می‌دهد. این دوربین برخلاف دوربین گلس لزوما برای عکاسی نیست، بلکه گجت به این شیوه می‌تواند ماهیت و موقعیت اشیا را تشخیص دهد. مثلا فرق میز با صندلی یا بالا و پایین را متوجه می‌شود. به این ترتیب می‌تواند تصویر مجازی را به جای زمین روی میز نمایش دهد.

۲٫ پردازش
۱۸ سنسور مختلف کنترل‌های حرکتی هدست را پوشش می‌دهند. برخلاف گوگل گلس و دیگر هدست‌های واقعیت افزوده یا مجازی، هولولنز صاحب پردازنده، کارت گرافیک و خلاصه یک مجموعه کامپیوتر کامل است.هولولنز از این طریق می‌تواند مستقل از هر گجت دیگری تصاویر را به صورت هولوگرافیک پردازش کند، به اینترنت متصل شود یا تماس تصویری بگیرد. قدرت پردازشی این هدست از یک لپ‌تاپ بیشتر است، ا

۳٫ نمایشگر
برای اینکه شما بتوانید تصاویر را با فاصله و عمق میدانی مشخص مشاهده کنید، لنزی چند لایه روبه‌روی چشم‌ها قرار گرفته که عمق میدانی انعکاس تصاویر را جابه‌جا می‌کند. به این ترتیب به جای آنکه همانند هدست‌های واقعیت مجازی وارد دنیایی مجازی شوید، می‌توانید همان دنیای مجازی را همزمان روی دنیای واقعی مشاهده کنید.

1کاربرد

هولوگرام
هولولنز نامش را از هولوگرام گرفته و طبیعتا برای نمایش تصاویر هولوگرافیک در محیط واقعی طراحی شده است. به علاوه این امکان را می‌دهد تا شما یک تصویر سه بعدی را از تمامی جوانب مشاهده کنید. مثلا شیئی سه بعدی در تصویر داشته باشید و با ثابت کردن آن در محیط، به نحوی اطراف آن بچرخید که انگار دور مجسمه یا موجودی واقعی در حال گردش‌هستید.
محیط مجازی
آن‌طور که مایکروسافت در تیزر هولولنز مدعی شده با این گجت می‌توان یک محیط مجازی را روی محیط واقعی مشاهده کرد. مثلا خود را روی شن‌های سرخ مریخ تصور کنید، در حالی که دور کاوشگر کیوراسیتی می‌چرخید. ضمن آنکه همه این تصاویر وسط اتاق شما در حال به نمایش در آمدن هستند. این ویژگی به صورت بالقوه می‌تواند به مهندسین و دانشمندان برای انجام پژوهش‌های علمی از راه دور کمک زیادی کند.
واقعیت افزوده
هولولنز طراحی شده تا بتواند محیط اطراف خود را حس کند و به صورت همزمان مدلی دیجیتالی بسازد. به این ترتیب مثلا اگر در حال بازی باشید، یکی از شخصیت‌های بازی شما می‌تواند از وسط پذیرایی خانه عبور کند آن هم در حالی که شما کنارش نشسته‌اید.