هیدروکسی آپاتیت (HAp, Ca10(PO4)6(OH)2) جزء معدنی اصلی بافت های سخت مانند استخوان ، تعمیردندان و همچنین کاربرد در سیستم های دارو رسانی می باشد. HAp  هنگامی که در بدن کار گذاشته می شود خواص بسیار خوبی از جمله هدایت و القای استخوانی بالا نشان می دهد. از آنجاییکه با بدن سازگار و  در طبیعت غیر سمی می باشد، یک ماده انتخابی و گزینشی می باشد. و به عنوان یک حامل دارویی در درمان عفونت های استخوانی در مکان های مشخص گسترش پیدا کرده است. اخیرا نشان داده شده است که هیدروکسی آپاتیت سرعت بهبود شکستگی استخوان بر اثر تحریک الکتریکی را افزایش می دهد. این پاسخ به تحریک الکتریکی به تخلخل و ساختار میکروسکوپی HAp نسبت داده می شود. چنین خط مشی ها در درمان آرتریت ها و نکروز های استخوانی مد نظر قرار می گیرد. اشکال عمده این ماده نبود خواص مکانیکی که منجر به القاء (implant) شکستگی شود. برای افزایش این خواص مکانیکی روش های علمی زیادی مورد مطالعه قرار گرفته است. از میان این روش ها تشکیل کامپوزیت های HAp بوسیله دوپ کردن با یون های مختلف و همچنین از طریق فرایند حرارت دادن تا زیر نقطه ذوب آن به گونه ای که تشکیل یک جرم جامد بدهد، نشان داده شده است که خواص مکانیکی HAp را افزایش می دهند.

نانو هیدروکسی آپاتیت زیست پذیری سلولی و تکثیر سلولی را افزایش می دهد. نانو ذرات بیو مغناطیس هیدروکسی آپاتیت در بردارنده بعضی یون های مغناطیسی مثل آهن، کبالت، نیکل و غیره، خواص فرومغناطیسی قوی نشان می دهند و نقش مهمی در پزشکی و داروسازی با جانشینی یون کلسیم HAp ایفا می کنند. و برای کاربردهای بیولوژیکی از قبیل تصویر برداری رزونانس مغناطیسی (MRI)، جداسازی سلول، دارو رسانی و تعدیلگر های گرمایی برای درمان دمای غیر طبیعی بالای بدن در سرطان بسیار مفیدند.

منبع: ترجمه شده توسط نویسنده  از مقاله “ACS Appl. Mater. Interfaces, Publication Date : 08 Feb 2012