گروهی از افراد با تنبیه کودکان مخالف اند و گروهی بر این عقیده اند که تنبیه، در آموزش کودکان به کار می آید. گاهی اوقات کودکان رفتاری را انجام می دهند که باید تنبیه شوند ، اما تنبیه کلامی باید به چه صورتی باشد که تاثیر بدی در روحیه کودک به جا نگذارد؟می‌توان کودک را از یک سری امتیازات مثل تماشای برنامه‌های تلویزیونی، رفتن به منزل دوستان یا خرید وسایل خوشحال کننده و… محروم کرد.در تربیت کودک بعضی از خانواده‌ها آزادی کامل و مطلق را به نفع کودک می‌دانند ولی برخی دیگر سیستم استبدادی و قوانین زیاد و خشک بر کودک تحمیل می‌کنند که هر دو روش اشتباه است. بهتر است در خانواده یک سری اصول کلی و خط قرمزهایی براساس هنجاری‌های آن خانواده وجود داشته باشد. همچنین والدین باید بر روی اصولی که می‌خواهند فرزندشان تربیت شود توافق و ثبات داشته باشند و بین پدر و مادر دوساز ناهمگون زده نشود. در این پست شیوه نوین از تنبیه یک کودک بازیگوش توسط والدین را به تصویر می کشیم.

به هر حال به نظر می رسد تنبیه بدنی امری رایج و قابل قبول است. ۷۹ درصد والدین به طور معمول از تنبیه بدنی برای تنبیه کردن فرزندان خود استفاده می کنند. با این حال روان شناسان تنبیه کودک را بی ارزش و غیرموثر می دانند. آنها تنها با نوعی از تنبیه موافق اند که در آن ضربه ای آرام و بدون درد روی بدن کودک زده شود تا در عین حال که احساسات کودک را خدشه دار نکند اشتباه کودک را به او نشان دهد. از جنبه تئوری، تنبیهی خوب است که در عین حال کودک را فرمانبردار کند و در عین حال او حس نکند قدرتی او را مجبور به انجام کاری می کند. پس تنها در شرایطی که ضروری است، فرزندتان را تنبیه کنید و در صورتی که می خواهید او را از چیزی محروم کنید هرگز مواردی را که تعادل روانی اش را بر هم می زنند، حذف نکنید.