هر سال افراد بیشتری برای دیدن زیبایی های دنیا به کشورهای مختلف سفر می کنند. در اصل توریسم یکی از صنعت هایی است که به سرعت در حال رشد است و باید بدانید که بیش از ۱.۱ میلیارد نفر در سال ۲۰۱۵ سفر کرده اند. در حالیکه صنعت توریسم به اقتصاد کشورها کمک بزرگی می کند، جنبه های منفی زیادی نیز دارد. این ده مکان دیدنی که در ادامه معرفی می کنیم به واسطه این صنعت در خطر نابودی هستند و اگر مراقب نباشیم ممکن است این مکان ها به طور کامل تخریب شوند.

۱۰- ونیز در کشور ایتالیا

بدون شک ونیز در حال نابودی است و گردشگرانی که هر ساله به آنجا می آیند در این معضل تاثیر بسزایی دارند. در فصل های شلوغ سال، حداقل ۸۰ هزار گردشگر در شهر دیده می شوند که این تعداد بازدید باعث شده برخی از مکان های دیدنی غیر قابل دسترس شود. بسیاری از این گردشگران توسط کشتی های تفریحی به این شهر می آیند که عبور و مرور این کشتی ها تهدیدی برای این کانال های آبی و مناطق تاریخی ونیز می باشد.

۹- اهرام ثلاثه در کشور مصر

از هفتمین عجایب جهان تنها هرم جیزه (Giza) باقی مانده است. با این حال با بدتر شدن اوضاع، این هرم و مجسمه ابولهول مدت زیادی دوام نخواهند آورد. دهه های زیاد هجوم مسافر و گردشگر به این منطقه از مصر منجر به صدمات غیر قابل جبرانی شده است و تلاش برای بهبودی آنها تنها منجر به بدتر شدن این بناهای تاریخی شده.

۸- آمفی تئاتر کولوسئوم (Colosseum) در کشور ایتالیا

اکنون عظمت این بنای تاریخی قطعاً مانند آنچه که ۲۰۰۰ سال پیش بوده نیست. تقریباً دو هزار سال فرسایش و تخریب، این بنا را به سمت و سوی نابودی برده است. از طرف دیگر گردشگران هم تاثیر زیادی در تخریب بنا داشته اند. حتی ماموران نگهبان آمفی تئاتر کولوسئوم  بارها برخی را در حال دزدی یا جابجایی سنگ های بنا گرفته اند. اگرچه این بنا امروزه عمدتاً تپه ای از سنگ های خرد شده است، اما هنوز هم یک اثر تاریخی بزرگ محسوب می شود که از آن چیزهای زیادی می توان یاد گرفت و باید همچنان از آن محافظت نمود.

۷- استون‌ هنج (Stonehenge) در کشور بریتانیا

استون هنج هنوز هم یک پدیده ناشناخته است که هر ساله هزاران گردشگر را به خود جذب می کند. این موضوع اثر تخریبی زیادی داشته و باعث خرد شدن سنگ ها شده است. اما تلاش برای ترمیم این اثر موفقیت آمیز نبوده. جاده هایی که در نزدیکی این اثر هستند هم از دیگر عوامل تهدید کننده استون هنج می باشند.

۶- انگکوروات (Angkor Wat) در کشور کامبوج

این معبد که روی پرچم کامبوج هم نقش بسته است، به سبک معماری کلاسیک خمر (Khmer) ساخته شده و زیباترین جاذبه این کشور به شمار می آید. در کامبوج پولی که از صنعت توریسم در میاید برای ترمیم این بنا استفاده می شود اما در اصل همین گردشگران عامل اصلی تخریب این بنا هستند. نه تنها جای پای گردشگران به بنا آسیب زده بلکه افراد بسیاری روی دیوارها یادگاری نوشته اند. تا وقتی که دولت کمبوج محدودیتی برای بازدید از این بنا اعمال نکند، نابودی جبران ناپذیری به آن وارد خواهد شد.

۵- قطب شمال

این مکان دور افتاده دیگر چندان ساکت و دست نخورده نیست. کشتی هایی که به آن جا سفر می کنند آب را آلوده کرده اند و خط ساحلی این منطقه و گونه های جانوری ساکن در آن را تهدید می کنند. خوشبختانه پیمان قطب جنوب تعداد گردشگران را به ۱۰۰ نفر در یک زمان محدود کرده است و کشتی هایی که بیش از ۵۰۰ مسافر دارند حق ورود به این منطقه را ندارند.

۴- جزایر فی فی (Phi Phi) در کشور تایلند

این ساحل در سال ۲۰۰۰ به عنوان یک “بهشت خصوصی” در فیلم ساحل به نمایش در آمد و توجهات زیادی را به خود جلب کرد. سواحل شمالی و آب های شفاف این جزایر برای مدت زیادی به همین صورت نخواهد ماند. اگرچه صنعت توریسم به بهبود گردشگری منطقه کمک کرده است. اما به نظر می رسد تایلند به حفظ زیبایی های طبیعی اش حساس باشد زیرا اخیراً جزیره کو تاچای (Koh Tachai) به روی گردشگران بسته شده تا امکان بازسازی محیط وجود داشته باشد.

۳- دیوار بزرگ چین

اگرچه طول این دیوار بیش از ۸ هزار کیلومتر است اما باید بگوییم که در طی سال ها تقریباً دو سوم از دیوار بزرگ چین تخریب شده است. علت این تخریب در حقیقت گردشگرانی هستند که هر سال روی این دیوار قدم می زنند و حتی روی آن یادگاری می نویسند. فقدان بودجه دولتی برای ترمیم این دیوار به این معنی است که این عوامل تهدید کننده در آینده خطرات جدی تری به دنبال خواهند داشت.

۲- ماچو پیچو (Machu Picchu) در کشور پرو

این منطقه در کوه های آندس (Andes) کشور پرو واقع شده است. روستای تاریخی اینکا (Inca) در ماچو پیچو حقیقتاً یکی از زیباترین جاهای دیدنی پرو است. جای تعجب نیست که چرا گردشگران زیادی به این روستا سفر می کنند اما همین گردشگران باعث تخریب منطقه شده اند. یونسکو تصمیم دارد این منطقه را در لیست میراث جهانی در معرض خطر قرار دهد. دولت پرو هم اخیراً برای گردشگران محدودیت هایی ایجاد کرده بطوریکه روزانه بیش از ۲۵۰۰ نفر نمی توانند به آن سفر کنند. اما همین مقدار هم به منطقه آسیب زیادی می رساند.

۱- جزایر گالاپاگوس (Galapagos)

اکوسیستم متنوع جزایر گالاپاگوس به چارلز داروین در تکمیل نظریه اش کمک کرد، اما اکنون این اکوسیستم تحت تاثیر محیط اطرافش به شدت در معرض خطر است. در سال ۲۰۰۷ یونسکو این محل را در لیست میراث جهانی در خطر قرار داد. برای حفظ گونه های جانوری این جزایر، محدودیت های زیادی برای گردشگران اعمال شده است. مثلاً همه گردشگران باید با راهنمای مجوز دار به پارک ملی سفر کنند.

با تشکر از توریستگاه (www.touristgah.com/articles) برای همکاری در گردآوری این مطلب مفید و آموزنده. این مطلب چیزی است که آمار ها و بررسی های جهانی نشان می دهند. از نظر من ایرانی امکان تاریخی کشور خودمان نظیر تخت جمشید، بیستون و … نیز دچار همین تخریب ها هستند که باید یکوشیم تا بتوانیم آنها را که سرمایه ای ملی هستند برای نسل های بعدی نگه داریم.