یک رباعی عاشقانه از فروغی:دانست که عاشقم ولی…
دانست که عاشقم ولی…
فروغی بسطامی از شعرای غزل سرای بنام دوران قاجار بود. میرزا عباس، معروف به میرزا عباس بسطامی با تخلص فروغی، در سال ۱۲۱۳هجری قمری، حین سفر خانوادهاش به عتبات عالیات، در کربلا زاده شد. پس از چندی به همراه خانوادهاش در ساری مازندران اقامت گزید. او پس از مدتی به تهران آمد. او در نوجوانی در زمان فتحعلی شاه، مدتی را در شهر بسطام به سر برد؛ وزهمانروی به بسطامی منتسب گشت. او چندی را نیز در شهر کرمان، در خدمت حسنعلی میرزا شجاعالسلطنه گذراند که در همان دوران، بنا به درخواست شجاعالسلطنه، تخلص خود را به نام فرزند او «فروغالدوله»، فروغی نهاد. فروغی بسطامی تا پیش از آن در شعرهایش، تخلص مسکین را بهکارمیبرد.
در زیر یک رباعی عاشقانه را از وی با هم می خوانیم.
دوشینه فتادم به رهش مست و خراب……..از نشئهٔ عشق او نه از بادهٔ ناب
دانست که عاشقم ولی میپرسید……………این کیست، کجایی است، چرا خورده شراب