normal_roz-flower_(48)

مرا

تو

بی سببی

نیستی

به راستی

صلت کدام قصیده ای

ای غزل؟

ستاره باران جواب کدام سلامی

به آفتاب

از دریچه ی تاریک؟

کلام از نگاه تو شکل می بندد

خوشا نظر بازیا که تو آغاز می کنی!


پس پشت مردمکانت

فریاد کدام زندانی است، که آزادی را

به لبان برآماسیده ی گل سرخی پرتاب می کند؟

ورنه،

این ستاره بازی

حاشا

چیزی بدهکار آفتاب نیست

نگاه از صدای تو ایمن می شود.

چه مؤمنانه نام مرا آواز می کنی!

و دلت

کبوتر آتشی ست،

در خون تپیده

به بام تلخ.

با این همه

چه بالا

چه بلند

پرواز می کنی!

                                                                                  “احمد شاملو”