سرمست از خیال

سرمست از بی خیالی

و از فراموشی گذشته،

بر موجهای موزون

روحم در نوسان است.

آنگاه که می خندد

بوته ی شکوفان از نخستین گلهای خویش

در بلوط کهنسال گریان

می کنند آشیان

انبوهی از پرندگان

شاخ و برگ ها را به جنبش در آورید،

ای خنده ها، ای ضرباهنگ های خدایی!

من نوشابه ای چشیده ام

نیرومندتر از شراب.