سرزمین کهن مصر دو بار توسط ایرانیان فتح شد که این فتوحات به فاصله ی ۹۰۰ سال از یکدیگر رخ دادند.

اولین فتح مصر توسط ایران به دوره ی هخامنشیان باز می گردد. پس از مرگ کورش کبیر در جنگ با ماساژت ها پسر بزرگ او کمبوجیه به تخت نشست. کمبوجیه با تدارک سپاهی قصد فتح مصر را داشت. بر اساس یکی از داستان‌ها، کمبوجیه، هنگامی که قصد لشگرکشی به سوی مصر را داشت، از ترس توطئه، دستور کشتن برادرش بردیا را داد. در راه بازگشت کمبوجیه از مصر، یکی از موبدان دربار به نام گئومات مغ، که به بردیا مانند بود، خود را به جای بردیا گذاشته و پادشاه خواند. بر اساس یکی دیگر از داستان‌ها، گئومات مغ با آگاهی از این که بردیا کیست، وی را کشته و سپس چون هم‌مانند بردیا بود، به تخت پادشاهی نشست. کمبوجیه با شنیدن این خبر در هنگام بازگشت، یک شب و به هنگام باده‌نوشی خود را با خنجر زخمی کرد که بر اثر همین زخم نیز درگذشت (۵۲۱ پ. م.). کمبوجیه در بازگشت از مصر مرد. ولی برخی دلیل مرگ وی را بیماری و برخی دیگر توطئه خویشاوندان می‌دانند اما روشن است که وی در راه بازگشت از مصر مرده‌است.

مصر تا پایان حکومت هخامنشیان یکی از استانهای ایران باقی ماند.

و اما ۹۰۰ سال بعد دست روزگار باز پای ایرانیان را به مصر کشاند. در ۶۰۵ میلادى سپاه هاى ایرانى کلیه استحکامات رومى در شمال میان رودان و سپس غرب میان رودان را فتح کرده و شهرهاى مهم حران و ادسا را تسخیر نمود و سپس هیراپولیس و حلب امروزى را فتح کرد. از آن طرف نیروهاى ایرانى در ارمنستان شروع به پیشروى کرده و کاپادوکیه و فریزى را گرفتند. در ۶۱۱ ایران فتوحات غربى خود را تکمیل کرده و به دروازه هاى قسطنطنیه پایتخت روم شرقى رسید و در ۶۱۴ بیت المقدس (یا اورشلیم) را فتح کرد. ارتش هاى ایران ظرف ۹ سال کلیه نیروهاى رومى را جارو کرده و به مدیترانه ریختند و در ۶۱۶ براى اولین بار پس از ۹۰۰ سال با عبور از صحراى سینا اسکندریه را در مصر تصرف کردند. شاهین براز سردار ایرانى نیز در سال بعد «کالسدون» را در مقابل قسطنطنیه (کنستانتین) را فتح کرده و ایران را به اوج قدرت خود پس از دوران هخامنشیان رساندند