مقاومت چند دارویی (MDR)، مانع بزرگ برای موفقیت در شیمی درمانی سرطان است. تجمع داخل سلولی دارو و آزاد شدن داخل سلولی مولکول های دارو از حامل مهم ترین موانع برای حامل های در مقیاس نانو در غلبه بر  MDRمی تواند  باشد. در این پست مقاله ای تحقیقاتی در این خصوص را بیان می کنیم.

در این مقاله نشان داده شده است که حامل نانو داروی مایسلی(micellar) مسئول اکسایش-کاهش ساخته شده از باند دی سولفید پل- بلوک پلیمر از poly(ε-caprolactone) و پلی (اتیل اتیلن فسفات) (PCL-SS-PEEP) باعث تجمع بیشتر دارو و ابقا درسلول های سرطانی مقاوم در برابر چند دارویی(MDR)می شود. چنین حامل دارویی به سرعت ، دوکسوروبیسین گنجانیده (DOX) در پاسخ به محیط تقلیل دهنده درون سلولی آزاد می کند. بنابراین بطورقابل توجهی سمیت سلولی DOX به سلول های سرطانی MDR را افزایش می دهد. حامل نانو دارویی با پوسته یا پلی (اتیلن گلیکول) و یا پلی (اتیل اتیلن فسفات) (PEEP) باعث افزایش نفوذ(influx) اما کاهش انتشار به خارج(efflux)دوکسوروبیسین بوسیله مقاومت چند دارویی سلول های سرطان پستان  MCF-7/ADR  در مقایسه با انکوباسیون مستقیم از سلول های MCF-7/ADR با DOX می شود،که منجر به ابقای سلولی بالایDOX می شود. با این حال، نانوذرات دربردارنده پوسته PEEP میل بالاتر به سلول های سرطانی نشان می دهند. جداشدگی پوسته نانوذرات PCL-SS-PEEP ایجاد شده بوسیله کاهش گلوتاتیون داخل سلولی به میزان قابل توجهی سرعت آزاد شدن دارو در سلول های  MCF-7/ADR سرعت می بخشد، که توسط تجزیه و تحلیل جریان cytometric، که به نفع ورود DOX به هسته سلول های MCF-7/ADR بود نشان داده شده است. بنابراین بهره وری در غلبه بر سلول های سرطان مقاوم به چند دارویی افزایش می دهد ، که نانوذرات مسئول اکسایش و کاهش در درمان سرطان بسیار نوید بخش جلوه می دهد.

1111

شکل ۱. ساختار شیمیایی disulfide-bridged PCL-SS-PEEP block copolymer

 نانوذرات بر اساس کوپلیمر دی بلاک  با یک پیوند دی سولفید منفرد در هر زنجیره پلیمری می تواند به عنوان حامل های دارویی هوشمند برای ترویج آزاد شدن دارو در داخل سلول استفاده شود. از یک طرف، نانوذرات در بردارنده پوسته پلی (اتیل اتیلن فسفات) (PEEP) تمایل بالا به سلول ها نشان می دهد و به صورت موثرتری  بوسیله سلول ها داخل می شوند، که کمک به خروج دارو از پمپ کردن توسط P-GP  و منجر به سطوح بالا تجمع داروی سلولی می شود. از سوی دیگر، مشخص شده است که MDR در سلول های سرطانی اغلب در ارتباط با افزایش در غلظت گلوتاتیون تقلیل شونده (GSH) است. چنین پوسته قابل جدا شدن نانوذرات، حساس به گلوتاتیون درون سلولی سلول های سرطانی MDR هستند، و در نتیجه آزاد شدن داروی داخل سلولی(intracellular drug release) و تجمع سریع داروی آزاد در سلول های سرطانی مقاوم به چند دارو بطور قابل توجهی افزایش یافته است (شکل ۲ ).

 2222

شکل ۲. توضیح شماتیک از نانو ذرات مسئول اکسایش- کاهش برای غلبه بر مقاومت چند دارویی در سلول های سرطانی

 در این کار نشان داده شده است که افزایش سریع غلظت داروی آزاد در سلول های سرطانی MDR از طریق رهایش(delivery) نانوذرات پوسته قابل جدا شدن ، استراتژی جدیدی را برای غلبه بر سلول های سرطانی MDR است. نانو ذره ارائه شده در این کار(PCL-SS-PEEP) تمایل سلولی بالا، امکان افزایش تجمع دارو و ابقا در سلول های MDR و آزاد شدن سریع داخل سلولی داروی دربردارنده را در پاسخ به محیط تقلیل یافته داخل سلولی نشان می دهد.

این کار توسط گروه تحقیقاتی  دکتر وانگ در دانشگاه علوم و تکنولوژی چین انجام شده و در مجله معتبر بایو کانجوگیت  با آدرس مقابل  Wang, et al., Bioconjugate Chem. ۲۰۱۱, ۲۲, ۱۹۳۹–۱۹۴۵ به چاپ رسیده است.