حدود شصت سال قبل باستان شناسان آلمانی در نزدیکی تیسفون ابزارهایی یافتند که به دوره ی اشکانیان مربوط می شد. پس از بررسی های اولیه معلوم شد این ابزارها باتری های اولیه ای هستند که ایرانیان اشکانی قرن ها پیش از اروپاییان اختراع کرده بودند و از آن استفاده می کردند.اکتشاف این اختراع ایرانیان به اندازه‌ای تعجب و شگفتی جهانیان را بر انگیخت که حتی برخی از دانشمندان اروپایی و امریکایی این اختراع ایرانیان را به موجودات فضایی و ساکنان فراهوشمند سیارات دیگر که با بشقاب‌های پرنده و کشتی‌های فضایی به زمین آمده‌ بودند، نسبت دادند، و آن را فراتر از دانش اندیشمندان و پژوهشگران ایران باستان دانستند.

این پیلها دارای بدنه ی بیرونی از جنس ارتن ور بوده که حاوی میله ای آهنی است و به وسیله ی بخشی از بدنه ی مسی (میله ی آهنی درون استوانه ی مسی) ایزوله شده است. زمانی که درون محفظه با محلولی الکترولیت مانند آبلیمو پر شود، این وسیله جریان الکتریکی خفیفی تولید می کند. آزمایش‌های بعدی نشان داد که این وسیله ممکن است برای آبکاری جواهرات به کار می رفته است. یکی از مهندسان شرکت جنرال الکتریک این باتری را شبیه سازی کرد و توانست ۲ ولت برق توسط آن تولید کند. مطالعات باستان شناسی نشان می دهد که این باتری ها دو قرن پیش از میلاد توسط ایرانیان اشتفاده می شده اند.ایرانیان از این پیل‌های الکتریکی جریان برق تولید می‌کردند و از آن برای آبکاری اشیا زینتی سود می‌جستند. اما در پهنه دریانوردی ایرانیان از این اختراع جهت آبکاری ابزارهای آهنی در کشتی و جلوگیری از زنگ زدن و تخریب آنها استفاده می‌کردند