با توجه به اینکه بسیاری از تفاوت های شخصیتی به شدت ارثی است، می توان گفت پاسخ این سوال مثبت است. برخی از بهترین شواهد برای اثبات این مدعا از مطالعه روی دوقلوها بدست می آید؛ به ویژه مقایسه زمانی که دوقلوهای همسانی که جدا از هم بزرگ شده اند. دوقلوهای همسانی که صورت جداگانه بزرگ شده اند، با وجود آنکه در محیط ها و خانواده های مختلفی رشد یافته اند؛ اما شخصیت های مشابهی نشان می دهند که به نظر می رسد ریشه در ساختار ژنتیکی یکسان انها دارد. از جمله ارثی ترین صفات شخصیتی می توان رهبری، سنت گرایی و فرمانبرداری از دستورات را نام برد. اگرچه موروثی بودن علاقه ارزش های سنتی و تمایل به پیروی از دستورات به نظر عجیب می رسد، اما این چیزی است که تحقیقات بر آن صحه گذاشته است. مبنای یست شناسی این مساله ممکن است به تفاوت سطح انتقال دهنده های عصبی از جمله سروتونین، دوپامین و نورآدرنالین باز گردد. دیگر صفات شخصیتی که بیش از ۵۰ درصد حالت ارثی دارند شامل میل به زندگی، احساس بیزاری، پاسخگویی به فشارهای روانی و ریسک پذیری می شود. البته این گفته به آن معنی نیست که صفات کاملا صلبی هستند. یک انسان ترسو می تواند یادبگیرد بر ترس خود غلبه کند، فردی که شخصیت بسیار ریسک پذیری دارد می تواند یادبگیرد گاهی اوقات بهتر است کاری انجام ندهد و تنها شاهد ماجرا باشد، یا دانستن نحوه واکنش بدن در مقابل فشارهای روانی به شناخت بهتر ما از خود کمک می کند. اما در مجموع شما نمی توانید خود را به گونه ای تغییر دهید که به شخصی مبدل شوید که واقعا نیستید.