جنگ جهانی دوم مخوف ترین جنگ بشری بود که مسیر دنیا را تغییر داد. بریتانیا و آلمان دو قدرت محوری درگیر در این جنگ بزرگ بودند. جزیره بریتانیا به سبب موقعیت جغرافیایی همواره از تهاجم در امان بوده است. سربازان بریتانیایی همواره در خارج از خاک این کشور برای منافع بریتانیا جنگیده اند. این جزیره همواره محل امنی برای سیاستمداران انگلیسی بود تا در دیگر کشور ها دست به اشغال گری زده و یا سیاست های استعماری بریتانیا را اجرا کنند. هیتلر قصد داشت این مکان امن را به گورستان این سیاستمداران تبدیل کند. سیاست های تجاوزکارانه نازی ها با منافع بریتانیا در تضاد بود و همین امر زمینه خصومت شدید این دو کشور را فراهم می کرد.

سر فرماندهی ارتش آلمان از سپتامبر ۱۹۳۹ آماده کردن طرحی را برای حمله به انگلستان بلافاصله پس از شکست لهستان آغاز نمود. بر طرح عملیات نامبرده نام مستعار “سی لیون” (شیر دریا) را نهادند. در ۱۶ ژوئیه ۱۹۴۰ ورماخت دستور تهیه عملیات پیاده شدن نیرو در انگلستان و اشغال آن را دریافت کرد. در این دستور صریحا نابودی بریتانیای کبیر ذکر شده بود. پس از شکست فرانسه انگلستان در وضعیت بدی قرار داشت زیرا بی یاور در مقابل آلمان قرار گرفته بود و قدرت مقابله نداشت. به ویژه اینکه سلاح کافی در اختیار نداشت. یک ماه پس از شکست فرانسه ۱۶۸ کشتی حمل و نقل، ۱۹۱۰ کرجی، ۴۱۹ قایق و ۱۶۰۰ قایق موتوری در کرانه های شمالی اروپا تمرکز یافتند و به نظر می رسید این نشانه ای از امکان وقوع حمله است. ولی آلمانیها تصمیم  گرفتند بریتانیا را بدون جنگ و با تحت فشار قرار دادن آن و تضعیف کردن به زانو دراورند، که هیچگاه موفق نبود. شاید این یکی از اشتباهات بزرگ هیتلر بود. یکی از روش های اعمال فشار بر انگلستان حملات هوایی وحشتناک به شهر های آن بود. هیتلر تصمیم گرفت به جای حمله به انگلستان به شوروی حمله کند. تصمیمی که به نابودی نازی ها انجامید.